RICHARD WRIGHT - Wet Dream (1978/ 2023)
Een welverdiend eerbetoon ...
... deze remaster van Steven Wilson van Richard Wright's eerste soloalbum 'Wet Dream' uit 1978. De kinderen van de in 2008 helaas overleden toetsenist van Pink Floyd hebben zich hier terecht hard voor gemaakt.
Ik heb 'Wet Dream' altijd een heerlijk album gevonden en vond al jaren dat het qua geluid en hoes wel een update mocht krijgen. Een onderschat werkstuk dat nog maar eens duidelijk maakte in die tijd hoe belangrijk de introverte en te weinig assertieve Wright was voor het geluid van Pink Floyd. Of zoals David Gilmour bij zijn overlijden zei "he played unwillingly the second fiddle behind the pushier chaps in the band". Waters, Gilmour en Mason dus, ook in die volgorde.
En wat een eerbetoon heeft Steven Wilson er qua geluid van gemaakt: helder, harder, alle instrumenten komen veel meer tot hun recht en vooral de toetsen van Wright en de gitaar van Snowy White knallen uit de speakers en staan heerlijk in de mix. Ik weet wel een volgende klus voor Wilson: Wright's tweede en prima soloalbum 'Broken China' uit 1996. Ik kan niet wachten! Harry de Vries (wat een week 18)
