SHORTTRACK
Een 'quick scan' van releases
Markus Reuter- Sun Trance (2020)
Label Moonjune RecordsScore 4 (out of 5 JoJo's)
Duizendpoot Markus Reuter zo mag ik hem toch wel noemen want een vloed aan CD's overspoelt mij de laatste maanden van deze 'Touch Gitarist'. In verschillende samenwerkingsverbanden, met diverse stijlen, van ambient naar stevig, van ingetogen naar dynamisch. Deze keer een uitvoering uit 2017 waarop Reuter live tijdens de wereldpremiere van 'Sun Trance' samenwerkt met het Mannheimer Schlagwerk.
Wat we horen is een meditatieve - althans zo ervaar ik het - compositie, waarbij het thema, in eerste instantie vooral gedomineerd door het 'Glockenspiel', zich 36 minuten repeteert en gaandeweg wordt uitgebouwd naar een wat meer traditionele bezetting van bas, drums en gitaar. Waarbij de 'touch guitar' van Reuter voor de soundscapes en sfeerbeelden zorgt. Het doet mij denken aan de repeterende muziek van Steve Reich, Philip Glass maar ook aan de herhaling in bijvoorbeeld 'Canto Ostinato' van Simeon ten Holt.
'Sun Trance' is een heerlijk werkstuk om in op te gaan en weg te dromen van een wereld die op dit moment minder mooi is.
Days Between Stations - Giants (2020)
Label Station One
Score 3 (out of 5 JoJo's)
De nogal lovende recensies van het derde album 'Giants' van Days Between Stations kan ik niet goed plaatsen. Recenseren blijft, zo blijkt maar weer, een subjectieve bezigheid. Niet dat ik dit een slecht album vind, het krijgt toch nog het predikaat 'goed'. Maar de zeven composities zijn een herhaling van progressieve rock zetten die door bands als Yes en Genesis zo goed zijn neergezet dat iedere poging nadien vaak een zwakke afspiegeling wordt. Zo ook hier. Of een gevoel teweegbrengt van irritatie en verbazing ("waar heb ik dit eerder gehoord"). Dan voeg ik daar nog de prominente rol van Billy Sherwood (Yes) bij, die over het algemeen niet uitblinkt in sterke albums, en hier ook nog de zang voor een deel voor zijn rekening neemt. En dat trek ik echt niet: te hoog, snerpend en na een paar composities haak ik daarop af.
Verder zijn de nogal complexe delen van bijvoorbeeld het 16 minuten durende opener 'Spark' chaotisch en staan de instrumenten slecht in de mix en staat de stem van vooral Sherwood te dominant in de mix. Jammer want de composities an sich bevatten aanstekelijke stukken en refreinen waarin soms ook Durga McBroom (Pink Floyd) opduikt. al gaat ook zij soms onder in het geweld.
Kortom, het voert mij te ver om tot het oordeel 'matig' te komen. Met duwen en trekken en enige coulance kwam ik dan toch nog iets hoger uit. Vooruit dan maar.
Dave Schoepke - Tesselated Resonance (2020)
Label Eigen beheer
Score 1 (out of 5 JoJo's)
Voor zover ik het op de hoes kan achterhalen is 'Tesselated Resonance' van drummer en percussionist Dave Schoepke een uitgave in eigen beheer. Tja en in eigen beheer kun je alles uitgeven. Alleen is er een markt voor? Voor kwaliteit is er altijd wel plek maar wat ik hier hoor is ver onder de maat.
Een album vullen met drums en percussie is natuurlijk al lastig. En als je dan composities maakt gebaseerd op enkel en alleen percussie dan is dat nog lastiger en moet je van goede huize komen. Op dit album horen we simpel en soms onsamenhagend getrommel zonder kop, romp en staart. Waarom wordt dit op de markt gebracht? Wie zit hier op te wachten?
Ik heb een advies voor Schoepke: luister eens naar de composities van meesterdrummer en percussionist Terry Bozzio (o.a. Zappa en UK). Daar valt een hoop van te leren.
