ProgLog AFTERglow

KING CRIMSON - Live at the Orpheum (2015) 

Label: DGM
Bandsite: http://www.dgmlive.com/index.php
Running Time: 40:40
Reviewer: Harry 'JoJo' de Vries
Score:              
(out of 5 Jojo's)


King Crimson en Robert Fripp kunnen potjes bij mij breken. De band, in welke gedaante dan ook, heeft immers zijn diepe sporen nagelaten in het progressieve landschap. Boosheid ontstond echter na beluistering van deze liveregistratie van een concert in 2014 in Los Angeles (CD + DVD-Audio). Eerst enkele achtergronden.
Fripp heeft herhaaldelijk aangegeven niet meer te willen optreden en dat King Crimson passé is. Regelmatig komt hij op zijn schreden terug. Nu ook weer en de zoveelste reïncarnatie van deze iconische band is dan ook een feit. Live-optredens waren het gevolg en er schijnt een studioalbum aan te komen. 'So far, so good'. Maar nu dan dit album. Vele bezwaren doemen op en ik zet ze op een rijtje.
Bezwaar 1: de setlist vermeldt twee onbekende composities. Ik verwachtte dus een inkijkje in een nieuw studio-album. Die twee tracks stellen werkelijk geen reet voor. Een kortdurend (2:34) intro genaamd 'Walk On: Monk Morph Chamber Music'. En een ook al zeer kortdurend (1:40) priegelig percussie-intermezzo van Gavin Harrison, getiteld 'Banshee Legs Bell Hassle', dat refereert aan 'Larks Tonques in Aspic' maar niets toevoegt. Ik vind het melden van twee nieuwe titels een verkooptruc om de verstokte fan te lokken.
Bezwaar 2: het album duurt slechts 41 minuten. Het concert zal langer geweest zijn maar is niet integraal overgenomen. Als dit een concert zou zijn geweest, zou ik mij bekocht hebben gevoeld. Een gevoel dat ik nu ook heb.
Bezwaar 3: het geheel is onsamenhangend, kent vreemde eindes, het publiek klapt lauw - twijfel hangt in de zaal - en na een overigens prima maar zoveelste uitvoering van 'Starless' als afsluiter is er helemaal geen publiek te horen. Vreemd.
Bezwaar 4: er wordt gewerkt met drie drummers, Pat Mastelotto, Gavin Harrison en Bill Rieflin De noodzaak daarvan zie ik niet maar ik hoor wel dat het daardoor rommelig en onrustig wordt. Alsof gigant Harrison het niet alleen af zou kunnen.
Bezwaar 5: ik ben een fan van Jakko Jakszyk. Zowel zijn solowerk als zijn bijdragen aan 21st Century Schizoid Band spreken mij zeer aan. Zijn zang is hier echter matig maar, enigszins ter verdediging, staat ook niet lekker in de mix.
Positief punt: composities uit verschillende periodes zijn naast elkaar gezet (van albums als 'Islands', 'Starless and Bible Black', 'Red' en 'The ConstruKction of Light') waarbij 'Letters' en 'The Sailor's Tale niet vaak werden uitgevoerd en nu dus wel.
Resumerend. Dit positieve punt poetst niet weg dat King Crimson een te kort, onsamenhangend en versluierend album heeft afgeleverd. Een commercieel handigheidje, een volstrekt overbodige opwarmer voor een eventueel studioalbum. Ik kan mij niet voorstellen dat de kritische Fripp tevreden is. Wellicht horen we nooit meer iets over een vervolg, al zou dat een onwaardig einde zijn van een legendarische band. Was dan maar met pensioen gebleven Robert! Harry de Vries (01-2015) 

Personnel:
Gavin Harrison - drums
Pat Mastelotto - drums
Bill Rieflin - drums
Mel Collins - sax and flute
Robert Fripp - guitar
Jakko Jakszyk - lead vocals, guitar
Tony Levin - bass

Discography (selection):
In the Court of the Crimson King (1969)
In the Wake of Poseidon (1969)
Islands (1970)
Lizard (1971)
Larks Tonques in Aspic (1973)
Starless and Bible Black (1974)
Red (1974)
Discipline (1981)
Beat (1982)
Three of a Perfect Pair (1984)
Vrooom! (EP, 1994)
Thrak (1995)
The ConstruKction of Light (2000)
Happy With What You Have to be Happy With (2002)
The Power to Believe (2003)
A Scarcity of Miracles (2011)
Live at the Orpheum (2015)