ProgLog AFTERglow

Motorpsycho - Still Life with Eggplant (2013)

Label: Psychobabble
Bandsite: http://www.motorpsycho.fix.no/
Running Time: 45:32
Reviewer: Henk Vermeulen
Score: 
(out of 5 JoJo's)


Een dik jaar heb ik ernaar uit moeten kijken, naar de opvolger van het magnifieke 'The Death Defying Unicorn' (2012) van het Noorse Motorpsycho. Met 'Still Life with Eggplant' is het zover! Wederom is er samengewerkt met een befaamd Scandinavisch musicus. Op het vorige album was dat toetsenist Stahle Storlokken die het trio versterkte en nu geeft gitarist Reine Fiske acte de présence, een Zweeds muzikant die met The Amazing en met Dungen al de nodige faam verwierf. Hier verzorgt Fiske samen met vaste gitarist Hans Magnus Ryan de gitaarpartijen en de Mellotron.
'Still Life' grijpt terug op de meer stevige nummers van haar voorganger waarin de toetsen van Storlokken minder prominent aanwezig waren en is in die zin een vervolg op het voorlaatste monumentale album 'Heavy Metal Fruit' (2010) en op het al net zo schitterende 'Little Lucid Moments' ( 2008). “Niets nieuws dus” hoor ik u denken. Inderdaad, geen vernieuwend album maar een album zoals psychonauten graag willen dat de band zich presenteert: opzwepende, naar een climax toewerkende muziek, gekenmerkt door lang uitgesponnen gitaarsolo’s met bijpassende 'noise' waarin telkens voldoende rustpunten te vinden zijn om te voorkomen dat het gaat vervelen.
De sfeer van hun concerten zal nooit benaderd kunnen worden, daar zullen we mee moeten leren leven. Wat wel mag worden verwacht is dat een werkstuk die ingrediënten bevat waarmee de band voor menigeen de status van 'beste live band ooit' heeft verworven. Deze nieuweling is hiermee voldoende uitgerust. Het meest fundamentele ingrediënt zijn wel de zeer dominant aanwezige basgitaar-riffs van Saether waaromheen minutenlang op zeer avontuurlijke wijze een structuur wordt gevlochten met opzwepend gitaarwerk en beukend slagwerk. De regelmatig terugkerende typische samenzang van Saether en Ryan en de barokke verschuiving van het naar een climax toewerkende gebeuk naar idyllische rustpunten, completeren de receptuur. Het ruim 17 minuten durende 'Ratcatcher' vormt hier het prototype van en dit geniale nummer is dan ook het hoogtepunt.
Maar wat te denken van het bijna 5 minuten durende 'August'? Ik peinsde me suf waar ik dit eerder had gehoord. Op de hoes kijkend sloeg de 'aha erlebnis' onmiddellijk toe. Het is een cover uit 1969 van Love. Ik heb het nummer, van het album 'Four Sail', sinds lang weer eens opgezet. Mijn conclusie: zowel het origineel als de cover klinken prachtig, met name vanwege het huiveringwekkende gitaarspel. Hulde dus aan Love maar zeker ook aan Motorpsycho die dit verloren gewaande nummer in ere hebben hersteld. Het album bevat, behalve de reeds genoemde, nog drie relatief lange songs waarvan de afsluiter zowel vanwege de kippenvel opwekkende melodie en zang maar vooral vanwege de titel een bijzonder plaats verdient op deze site: 'The Afterglow'. Henk Vermeulen (05-2013)

Personnel:
Bent Saether - bass, vocals
Hans Magnus Ryan - guitar, vocals
Kenneth Kapstadt - drums
Reine Fiske (guest) - guitar, Mellotron

Discography (studio):
Lobotomizer (1991)
Soothe (1992)
Demon Box (1993)
Timothy’s Monster (1994)
Blissard (1996)
Angels and Daemons at Play (1997)
Trust Us (1998)
Let them eat Cake (2000)
Phanerothyme (2001)
It's A Love Cult (2002)
Black Hole/Blank Canvas (2006)
Little Lucid Moments (2008)
Child Of The Future (2009)
Heavy Metal Fruit (2010)
The Death Defying Unicorn (2012)
Still Life with Eggplant (2013)