The Flaming Lips -
... and Heady Fwends (2012)
Label: Bella Union
Bandsite: www.flaminglips.com
Running Time: 67:57
Reviewer: Henk Vermeulen
Score:
(out of 5 JoJo´s)
Sinds het eerste album van The Flaming Lips uit
1986 tot en met 'The Flaming Lips and Heady Fwends', bestaan er twee groepen als
het gaat om de waardering van hun werk: Lips-haters en Lips-adepten. Uw
recensent behoort tot de laatste categorie.
Ik kan het bestaan van de eerste categorie wel begrijpen. De muziek die The Lips
maakt is nogal onconventioneel en 'weird'. De composities liggen niet gemakkelijk
in het gehoor en men moet moeite doen voor het grote genieten. Liefhebbers van
melodieuze, traditioneel gestructureerde composities komen er bekaaid af omdat
het werk, toen en nu, gekenmerkt wordt door een grote mate van experimenteerdrang.
Dat uit zich in een bizarre sound die de ene keer psychedelisch klinkt, dan
weer angstaanjagend of futuristisch en meestal volkomen niet te plaatsen. Een ander
kenmerk is de typische maar herkenbare manier van zingen door bandleider en
oprichter Wayne Coyne. Het stemgebruik van Coyne is net zo ontoegankelijk als
de instrumentatie. De songs van The Flaming Lips zijn dus niet gemakkelijk mee te
neuriën.
Coyne
heeft er nooit een geheim van gemaakt vooral geïnspireerd te zijn door de experimentele
psychedelica van Syd Barrett en de vroege Pink Floyd. Sinds 'The Soft Bulletin'
(1999) en 'Yoshimi Battles the Pink Robots' (2002) gaat de band compositorisch echter
wat traditioneler te werk - sommigen spreken zelfs van romantisch (!) - maar de eigenzinnige synthesizergeluiden maken
dat het geluid toch volkomen uniek en typisch blijft.
Dit
album kwam reeds op vinyl uit, in beperkte oplage, in het kader van Record
Store Day. Die oplage was echter klein. Gelukkig is het werk nu op CD uitgekomen.
In de periode dat het contract met
Warner Bros eindigde en de band nog niet wist met welk label zij in de toekomst
in zee wilde gaan, is gekozen voor een experimenteer-moratorium van een jaar
met 'The Flaming Lips and Heady Fwends' als resultaat. Een
tussenalbum want men werkt reeds druk aan de opvolger van het meesterwerk 'Embryonic'
(2009).
Het is een coproductie geworden met diverse artiesten (o.a. Nick Cave, Jim
James en Tame Impala). Toch is het een typisch Flaming Lips werk dat bestaat uit
dertien voor het merendeel interessante, spannende composities met bizarre structuren,
gelardeerd met bij vlagen door merg en been gaande, hartverscheurende geluiden
en idiosyncratische teksten waarin de rode draad telkens gevormd wordt door die
aangename zeikstem van Coyne. Bovendien is de humor nooit ver weg. De
avontuurlijkheid verdwijnt jammer genoeg in de laatste drie songs wat naar de
achtergrond. Voordien gaat de band echter aangenaam ver in haar
experimenteerdrift; zo ver dat ik telkens de fantasie voorgeschoteld krijg van een
coproductie tussen de nazaten van Frank Zappa en Syd Barrett ... Henk Vermeulen
(08-2012)
Wayne Coyne
Michael Ivens
Kliph Scur
Lock
Discography:
Hear It Is (1986)
Oh My Gawd!!! (1987)
Telepathic Surgery (1989)
In A Priest Driven Ambulance (With Silver Sunshine
Stares) (1990)
Hit To Death In The Future Head (1992)
Transmissions From The Satellite Heart (1993)
Clouds Taste Metallic (1995)
Zaireeka (1997)
The Soft Bulletin (1999)
Finally The Punk Rockers Are Taking Acid 1983-88 (2002)
Yoshimi Battles the Pink Robots (2002)
At War with the Mystics (2006)
Embryonic (2009)
The Dark Side of the Moon (2009)
The Flaming Lips and Heady Fwends (2012)
Personnel:
Steven Drozd
