ProgLog AFTERglow

Wat een week ... CD

HOLDSWORTH  - Hard Hat Area & None Too ... ('12)

Zouden we Allan Holdsworth ...

... in de progscene ook gekend hebben als hij geen deel zou hebben uitgemaakt van supergroep UK? Dat is maar de vraag. Dat zou dan vanwege zijn weergaloze en unieke gitaarspel zijn geweest want zijn solo-albums staan ver van de progrock af.
Moonjune Records heeft ervoor gekozen om 'Hard Hat Area' (1993) en 'None Too Soon' (1996) geremasterd uit te geven. Je kunt je afvragen of dat nodig was. De masters klonken immers prima en er is ook geen sprake van bonusmateriaal. Maar goed, ze liggen nu eenmaaal voor. Op 'None Too Soon' speelt Holdsworth jazzklassiekers van o.a. Coltrane, Irving Berlin en Gordon Beck. Smaakvol, warm geproduceerd maar gladjes met een hoog 'Langs-de-Lijngehalte'.
'Hard Hat Area' heeft de meeste verwantschap met progressieve muziek want we horen hier overzichtelijke jazzrock, wederom goed geproduceerd, maar als het fenomenale spel van de meester zelf wordt 'weggedacht' bewegen we ons toch voornamelijk in de contreien van jazzrock zonder rafeltjes á la het Japanse Casiopea of Spyro Gyra. Ook hier is ons favoriete sportprogramma nooit ver weg. Desondanks gewoon een lekker album, goed voor een 'no-nonsense' avondje.
Holdsworth zou ik graag nog eens in een wat progressiever gezelschap willen zien verkeren waar het avontuur en de creativiteit vaker worden opgezocht en waar rafelige randjes deel van uitmaken. Wellicht dat zijn huidige tour met Jimmy Haslip en Virgin Donati dat oplevert. Het mooie van deze heruitgaven is dat Holdsworth onder de aandacht blijft. Maar als ze er niet zouden zijn geweest zou ik ze niet hebben gemist. Harry de Vries (wat een week 27)