ProgLog AFTERglow

 

SHORTTRACK
Een 'quick scan' van releases







Cross & Banks - Crossover (2020)

Label noisy010
Score 3 (out of 5 JoJo's)
                                                                               



De legendarische violist David Cross, bekend van zijn mysterieuze spel bij King Crimson in de jaren '70, is behoorlijk actief de laatste jaren. Met bands in allerlei samenstellingen en met solowerk. 'Crossover' betreft echter deels oude opnames die Cross maakte met de al even legendarische en complexe persoonlijkheid Peter Banks, ooit en kortstondig gitarist bij Yes. Die improviserende opnames dateren van 2010. Toen Banks helaas in 2013 overleed bleven de tapes op de plank liggen, vooral omdat Cross het lastig vond er naar te luisteren.
Toen hij dat in 2019 wel aandurfde realiseerde hij zich de potentie en hoorde karakteristieken die herleidbaar zijn naar die twee genoemde progressieve bands. Ondersteund door o.a. Pat Mastelotto en Jeremy Stacey (beiden KC) en Oliver Wakeman, Tony Kaye en Billy Sherwood (ex Yes) maakte hij het album af. Dit resulteerde in 8 goede tracks, stevig maar soms ook in ambient sferen, waarbij naast de geweldige viool van Cross vooral het sterke maar onvoorspelbare gitaarspel van Banks opvalt dat vele kanten opschiet maar vakkundig in bedwang wordt gehouden door de muzikanten die zich postuum om hem heen verzamelden. 
'Crossover' is een mooi eerbetoon van David Cross aan zijn collega Peter Banks die tevreden zou zijn mocht hij dit album ergens ver weg in de ether horen.

Darryl Way- Destinations (2020)

Label Right Honourable Records
Score 2 (out of 5 JoJo's)




En dan nog een begenadigd violist die niet stil zit de laatste jaren: Darryl Way, ooit in lang vervlogen tijden lid van Curved Air. Darryl Way was dan wel actief in een rockband maar is een klassiek geschoold muzikant die volgens mij ook meer affiniteit heeft met de wat meer traditionele klassieke muziek dan met rockmuziek, getuige de albums die hij de laatste jaren uitbracht met o.a. vertolkingen van composities van Vivaldi. Projecten die mij niet konden bekoren.
Op 'Destinations' tracht Way juist weer eens de rockinvalshoek wat meer ruimte te geven zoals in opener 'Downtown LA' en in 'The Restless City'. Zijn klassieke achtergrond en affiniteit zijn echter nooit ver weg zoals in 'The Stars'. Maar regelmatig verdwaalt hij in tenenkrommende, gladde en bezadigde niets-aan-de-hand muzak, zoals in 'The Wild West' en in het titelnummer.
Darryl Way is een voortreffelijke violist die soms in staat is om een uitstekende ontmoeting tussen klassiek en rock te arrangeren - zoals hij ooit ook in Darryl Way's Wolf deed - maar te vaak verzuimt om keuzes te maken dan wel verzandt in achter-de-geraniums muziek. Daar voel ik mij toch echt te jong voor. 


Rosalie Cunningham - RC (2019)

Label Cherry Red Records
Score 4 (out of 5 JoJo's)
                                        



Tot voor kort was Rosalie Cunningham mij onbekend. De lovende berichten omtrent haar solo-debuut maakten mij echter nieuwsgierig. Niet ten onrechte want dit album staat als een progressief rockhuis. Zij wordt ondersteund door een krachtige band maar kan zelf meer dan uitstekend uit de voeten op gitaar, keyboards en bas terwijl haar stem er ook mag zijn en mij met enige regelmaat doet denken aan Toyah.
In haar muziek zijn psychedelische invloeden nooit ver weg en verder horen we een typische jaren '70 rocksound met invloeden van Deep Purple, Cream en Jethro Tull. Heerlijk is het 'interplay' tussen de gitaren en keyboards met vooral het Wurlitzer orgel - van Cunningham of toetsenist Mark Stonell?- in een glansrol. Alles bij elkaar 8 uitstekende composities die geweldig wegdraaien.
Nu bereikte mij het trieste bericht dat Cunningham is opgenomen en in volledige isolatie verkeert in verband met dat vermaledijde Corona-virus. Ik hoop dat dat goed afloopt voor haar en dat we haar, na de heropening van de theaterzalen, een keer kunnen aanschouwen in bijvoorbeeld De Boerderij in Zoetermeer. Ik kan niet wachten.


Markus Reuter - Truce (2020)

Label Moonjune Records
Score 3 (out of 5 JoJo's)
                                          



De Duitse multi-instrumentalist Markus Reuter, bekend om zijn virtuose spel op de 'touch guitar' en zijn samenwerking met o.a. Devin Townsend en The Crimson ProjeKct, is ook al zo'n druk baasje, een workaholic zoals u wilt. Hier gaat hij het gevecht aan met Fabio Trentini (fretless bass, synthesizer) en Asaf Sirkis (acoustic drums). En een gevecht is het tussen drie muzikanten die elkaar opjagen naar onbekende gebieden waar ze in ieder geval als trio nog nooit geweest zijn. Af en toen neemt men wat gas terug en dan ontstaan er relatief ingetogen klanktapijten maar vaker is het complexe kost - met af toe associaties aan King Crimson - die heel wat vraagt van de luisteraar.
Ik vraag mij echter weleens af hoe lang je met dit soort produkten op de markt kan blijven komen. Het is razend knap maar het is typische 'muzikanten muziek' waarbij het niet belangrijk schijnt wat de luisteraar er van vindt maar het toch vooral lijkt te gaan om het spelplezier van de muzikanten. Desondanks heb ik mij wel vermaakt met 'Truce'. Of dat ook voor de buren geldt dat vraag ik mij af ...

Short Track by Harry 'JoJo' de Vries (04-2020)