Motorpsycho - The Crucible (2019) 

Label: Psychobabble
Bandsite:
www.Motorpsycho.no
Running Time:
40:29

Reviewer: Henk Vermeulen
Score: 
(out of of 5 JoJo's)


Een logisch vervolg! Zo zou je 'The Crucible', opvolger van het meesterwerk 'The Tower' (2017) kunnen noemen. Met de nieuwe drummer Tomas Jarmyr bleek Motorpsycho op de voorganger terug te keren naar het authentieke geluid dat de band aan het einde van het eerste decennium van deze eeuw produceerde, met name op 'Little Lucid Moments' (2008) en 'Heavy Metal Fruit' (2010). Het is daarom een buitengewoon aangename verrassing dat het nieuwe album op dezelfde leest is geschoeid: drie lange composities die overduidelijk odes zijn aan de vernieuwende rockbands van de seventies. Ondanks de inspiratie door de seventies zijn er eigenlijk geen specifieke referenties waar te nemen. Hoewel de gitaarriff op opener 'Psychotzar' even ongewild de naam van Jimmy Page (Led Zeppelin) doet opdoemen. En als de climaxen zich gaandeweg aan het opbouwen zijn, doen de razendsnelle, opzwepende klappen op de drums bij vlagen denken aan Keith Moon (The Who).
Toch is 'The Crucible' ontegenzeggelijk een retro-seventies album. Maar Motorpsycho zou Motorpsycho niet zijn als niet overduidelijk ook het eigen(tijdse) stempel van de band hoorbaar is. Composities die psychedelisch overkomen, briljante creatieve psychedelische geluidsexercities en climaxen, veel dynamiek, tempowisselingen, opzwepende gitaarsolo’s en dito drumwerk. Alles stevig steunend op het fundament gevormd VAN loodzware, zich uitrollende baslijnen van frontman Bent Saether. Het belangrijkste kenmerk van de band is dan ook de avontuurlijkheid, waarbij het gebruik van mellotron op de achtergrond de avontuurlijkheid nog meer diepgang geeft.
Een onderscheidend kenmerk van de band zijn ook de vocalen. Saether en Ryan zijn geen grote zangers, zo luidt de kritiek nog al eens. Het merkwaardige is echter dat dit ogenschijnlijke manco als eventuele dissonant volledig wegvalt als de composities sterker zijn. De avontuurlijkheid, tempowisselingen en overweldigende geluidsexplosies krijgen extra lading door het contrast dat zij vormen met de oases van rust die telkens weer verschijnen. Die rustmomenten krijgen vooral vorm door de eigenzinnige harmonieën van Saether en Ryan waardoor zij samen met de opzwepende naar climaxen toegroeiende instrumentatie fungeren als Ying en Yang: beide kunnen niet zonder elkaar!
De drie composities (9, 11 en 21 minuten durend) lenen zich voor typische Motorpsycho- live uitvoeringen vanwege de hoge potentie tot improvisatie. Ik kijk dan ook reikhalzend uit naar het optreden op 19 mei a.s. in Tivoli! Henk Vermeulen (03-2019)


Personnel:
Bent Saether - bass, vocals, guitar, Mellotron
Hans Magnus Ryan - guitar, vocals, piano 

Tomas Jarmyr - drums, vocals, Mellotron
Guest
s:
Susanna Wallumrad - vocal 'Lux Aeterna'
Lars Horntveth - reeds 'Lux Aeterna '


Discography (Studio): 
Lobotomizer (1991)
Soothe (1992)
Demon Box (1993)
Timothy’s Monster (1994)
Blissard (1996)
Angels and Daemons at Play (1997)

Trust Us (1998)
Let Them Eat Cake (2000)
Phanerothyme (2001)

It's A Love Cult (2002)
Black Hole/Blank Canvas (2006)
Little Lucid Moments (2008)
Child Of The Future (2009)
Heavy Metal Fruit (2010)
The Death Defying Unicorn (2012)
Still Life with Eggplant (2013)

Behind the Sun (2014)
Here be Monsters (2016)
The Tower (2017)
The Crucible (2019)