Hollowscene - Hollowscene (2018) 

Label: Black Widow Records
Bandsite:
http://www.banaau.com

Running time: 54:43
Reviewer: Henk Vermeulen
Score: 
(out of 5 JoJo's)


Hollowscene is de nieuwe naam van de Italiaanse progrockband die voorheen bekend stond als Banaau, zo valt op de bandsite te lezen. Ik moet eerlijk bekennen dat ik onmiddellijk overvallen werd door vooroordelen toen ik dit schijfje, het debuutalbum van de band, onder ogen kreeg. Die vooroordelen zijn gekenmerkt door een a priori aanname dat er bij het kennis nemen van muziek van nieuwe Italiaanse progrock bands een aanzienlijke kans bestaat dat er sprake zal zijn van slaapverwekkende, door een schrijnend gebrek aan originaliteit gekenmerkte duizend-en-één retro. Ik heb ervaren dat er te vaak sprake is van kitscherige symfonische klanken die grotendeels, zo niet volledig, zijn doorspekt met een opeenstapeling aan clichés die zijn weggeknipt uit de klassieke progrock composities van de wegbereiders der symfonische muziek en progressieve rock uit de jaren ‘70. We herkennen voortdurend referenties aan bands als Genesis, ELP, King Crimson, Yes, Caravan, Pink Floyd en zelfs het Italiaanse PFM. Maar ook door hen geïnspireerde succesvolle (op)volgers zoals Marillion, IQ, Pendragon en Arena worden maar al te vaak bijna letterlijk geciteerd.  
Natuurlijk zijn er uitzonderingen, zoals het frisse geluid van Alchem onlangs nog bewees met het album 'Viaggio Al Centro Della Terra' (2018). Helaas valt het debuut van Hollowscene niet in de categorie 'uitzonderingen'. Het is een karikaturaal symfonisch rock album dat louter bestaat uit progrock clichés, waarbij de leadzanger met zijn beperkte stemgeluid bovendien kansloze pogingen lijkt te ondernemen om de stem van Greg Lake in zijn beste dagen te imiteren. Daarbij heeft hij een abominabele Engelse uitspraak. Neen, dit album draagt niet bij aan het omver werpen van mijn vooroordelen jegens hedendaagse Italiaanse progrockbands. 
Is er dan helemaal niets positiefs te melden? Jazeker! Het artwork is uitstekend: een prachtig origineel kartonnen hoesje met een boekje dat gevuld is met relevante info over de muzikanten en met alle teksten. Enkele van die teksten zijn geïnspireerd op befaamde literaire werken van grote auteurs (Shakespeare, Poe). Het intellectuele gehalte van de teksten weegt echter niet op tegen het tekort aan emotie, spanning en originaliteit van de composities. Dit album zal mijn CD-kast niet snel meer verlaten. Henk Vermeulen (11-2018)

Personnel: 
Demetra Fogazza - flute, vocals
Andrea Massimo - guitars, voice
Andrea Zani - piano, keyboards, vocals
Tony Alemanno - bass guitar, bass pedal, vocals

Lino Cicala - piano, keyboards, vocals 
Walter Kesten - guitars, vocals 
Matteo Paparazzo - drums, percussions, vocals 

Discography:
Hollowscene (2018)