ProgLog AFTERglow

Wat een week ... CD

AYERS, CALE, ENO, NICO - June 1, 1974 (1974)

Kevin Ayers wilde ...

 
... een live-album opnemen en nodigde John Cale, Brian Eno en Nico daarvoor uit. Zij namen kant 1 voor hun rekening. Kant 2 was voor Ayers met nummers van eigen hand. Wat resulteerde is een uitstekend maar 'weird' geheel waarin o.a. ook Mike Oldfield, Ollie Halsall en Robert Wyatt hun bijdrage leveren.
'Driving Me Backwards' en 'Baby's On Fire' openen het bal met zang van Eno. Niet zijn sterkste kant maar indachtig de artrock van zijn toenmalige werkgever Roxy Music past het 'over the top' zingen prima. Daarna het van Elvis Presley bekende en door Cale gezongen 'Heartbreak Hotel'. Een hoogtepunt, uitgevoerd in een donker, geheimzinnig sfeertje. De drugs gingen dan ook ruim rond. Nico sluit af met 'The End' van The Doors, ondersteund door haar Harmonium. Een tweede hoogtepunt. Kant 2 is voor Ayers met o.a. het prachtige 'May I', 'Stranger in Blue Suede Shoes' en 'Two Goes Into Four'. Wat een geweldige stem had die man toch en wat een bijzondere muziek heeft hij gemaakt. Wat erg trouwens dat zijn officiële website inmiddels van het net is. Laten we hem niet vergeten a.u.b!
De voor mij liggende en in beperkte oplage uitgebrachte remaster van 'June 1, 1974' klinkt beduidend beter dan de master. Ik heb weer genoten van dit werkstuk dat inmiddels is uitgegroeid tot een cultalbum.  Harry de Vries (wat een week 17)