ProgLog AFTERglow

Wat een week ... CD

GARCIAPHONE - Dreameater (2017)

Geboren uit boosheid ...

 ... maar verstild uitgewerkt met hoop op de toekomst. Dat doet Garciaphone, dit keer slechts bestaande uit de Fransman Olivier Perez, op 'Dreameater'. Perez die op andere albums, zoals op Constancia uit 2013, ook met een band werkte.
Perez was zo teleurgesteld in de wereld - o.a. door de terreur, ook in zijn eigen land - en in de muziekbusiness dat hij letterlijk geen dromen meer had. Zijn dromen waren opgegeten door de belabberde context. Zijn plan was een agressief album te maken maar al componerende kwam hij er achter dat een verstilde uitwerking van de 10 sterke tracks beter was om zijn boosheid los te laten. Hoewel de tracks klein zijn gehouden gebeurt er veel. Wat op het eerste gehoor 'folky songwritermuziek' lijkt is gelardeerd met inventieve loopjes op gitaar en piano, onverwachte 'breaks' en drums die een melodie lijken te spelen, waardoor de muziek de 'progressieve' toets krijgt waar de bezoekers van AFTERglow zo van houden. Bovenal is 'Dreameater' verpakt in een prachtig, helder geluid.
'Don't Let It Die Like This', 'Heirmet', 'I'll Be A Riddle' en 'Dusk' zijn mijn favorieten maar het album kent geen zwakke punten. Perez, die in smetteloos Engels zingt, verdient als Garciaphone aandacht. De muziek is te mooi en te spannend om links te laten liggen. En ten slotte .. het verhaal kent een goed einde: zijn dromen zijn 's nachts ook weer terug! Harry de Vries (wat een week 34)