ProgLog AFTERglow

The Barstool Philosophers - Crossing Over (2015) 

Label: Eigen Beheer
Bandsite: www.thebarstoolphilosophers.com
Running Time: 62:24
Reviewer: Harry 'JoJo' de Vries
Score: 
(out of 5 JoJo's)


Al eerder gaven wij aandacht aan The Barstool Philosophers met een review van hun uitstekende album 'Sparrow' (2009). Niet alleen de technische en compositorische vaardigheden vielen toen op maar ook de zanger Leon Brouwer die, gezegend met een sterke strot, het geluid in belangrijke mate bepaalde. Hij vertrok echter in 2011 en dat vertraagde de release van dit nieuwe album. 
Tijdens de opnames van 'Crossing Over' was men er nog steeds niet uit wie de nieuwe zanger moest gaan worden. Inmiddels is Peter van Asselt gekozen maar hij wordt hier nog vergezeld door vijf zangers. En dat bevalt mij matig. Hierdoor zijn de opnames een auditie geworden. Mijn advies zou zijn geweest: maak na een 'off the record' auditie een keuze en neem met die persoon het nieuwe album op. 
Het gevolg van deze aanpak is dat de muziek en de composities prima zijn maar dat door de diverse lead vocals wisselvalligheid in kwaliteit en een gebrek aan continuïteit is ontstaan. En er hangt een dodelijke vraag boven alle negen tracks: is Van Asselt dan de beste van de zes? Dat soort mechanismen moet je voorkomen.
Het in een grappige en goed verzorgde hoes gestoken album trapt af met het clichématige 'Freeway', gezongen door Van Asselt die een wat rauwe en afwijkende stem heeft voor dit genre van stevige progrock met een metalrandje. Je zou hem eerder verwachten in een bluesband. Nee dan Paul Adrian Villareal die, in de spannende en beste track 'Fine Lines/My End of the Island', soepel zingt en laat horen dat hij, via zijn jaren bij Sun Caged, veel genre-ervaring heeft. 'Tedious' refereert aan Faith No More en daar past de gekte in de stem van Michel Legrand prima bij.
Marleen ten Hove zingt het behang van de muur in het vrij korte, funky en zelfs spacy 'Beyond the Stars'. Kiezen voor een vrouwelijke zanger zou echter een fundamentele wending zijn geweest. Erik Masselink neemt met zijn wat nasale en met Fish associërende vocalen de honneurs waar in het prima 'The Space in Between' en in het gedragen maar rommelig eindigende titelnummer en blijft vocaal niet altijd overeind. Tenslotte toont Maikel Hergers in het dreigende en sterke 'The Scent' dat hij kan declameren, ingetogen kan zingen en een agressieve strot kan opzetten. Van Asselt horen we nog in het gospelachtige 'On My Way To You' en in afsluiter ''Till We Meet Again' en ook hier vind ik hem goed zingen maar a-typisch voor de muziek van The Barstool Philosophers.
'Crossing Over' kent wisselende kwaliteit, niet in de laatste plaats veroorzaakt door de variatie in zangers. Dat is jammer want de composities zijn doorgaans goed en er wordt her en der heerlijk gesoleerd op gitaar en toetsen. En is Van Asselt dan de beste? Oordeelt u zelf o.a. op basis van het bovenstaande. Harry de Vries (02-2016)

Personnel:
Ivo Poelman - guitars
Jan Martin Kuipers - drums
René Kroon - keyboards
Bas Hoebink - bass
Peter van Asselt - vocals (1,6,9)
Paul Adrian Villareal - vocals (2)
Maikel Hergers - vocals (7)
Erik Masselink - vocals (4, 8)
Michel Legrand - vocals (3)
Marleen ten Hove - vocals (5)

Discography:
Sparrow (2009)
Crossing Over (2015)