ProgLog AFTERglow

Hasse Fröberg & Musical Companion -
Powerplay (2012)

Label: Reingold Records
Bandsite: www.hassefroberg.com
Running Time: 60:53
Reviewer: Harry 'JoJo' de Vries
Score:
(out of 5 JoJo´s)


Laat ik vooropstellen dat ik geen Flower Kings-fan meer ben. In de begindagen van de band kon de muziek mij wel bekoren maar gaandeweg vond ik de muziek voorspelbaar en eenvormig worden en werden de albums uitwisselbaar. Ik kon ze in ieder geval niet meer uit elkaar houden. Bovendien was de produktie zo hoog, niet in de laatste plaats door de release van dubbelalbums, dat er snel verzadiging optrad. Nu ligt het tweede album 'Powerplay' voor van de zanger en part-time gitarist van The Flower Kings, Hasse Fröberg, bijgestaan door zijn Musical Companion. En tja, de sound en de uitvoering kent ook nu weer een hoge Flower-Kings-dichtheid, wellicht ook door de produktionele betrokkenheid van Tomas Bodin. Een eigen smoel zou mij meer hebben aangesproken. Toch is er sprake van een aangenaam album.
Hasse Fröberg wordt hier vaardig bijgestaan door het viertal van Musical Companion. De technische kwaliteiten van betrokkenen zijn geen punt van discussie. Het is bovendien een lekker album waarop de up-tempo en steviger tracks goed worden afgewisseld met rustiger composities of passages en waar her en der bluesinvloeden rondwaren. Bovendien zoekt Fröberg altijd naar melodie. Boven het maaiveld steekt o.a. uit opener 'River to Cross' ondanks het feit dat het die typische Flower Kings-sound en invalshoek bezit. Ook de twaalf minuten van 'The Final Hour' mogen er zijn, een vernuftige track die goed wordt opgebouwd langs een repeterend thema. Samen met de opener het meest progressieve nummer. Soms vind ik Fröberg boven zijn kracht zingen zoals in het rustige 'Waves', een track die toch al niet uitblinkt.
Na een aantal acceptabele maar niet opvallende nummers, doet 'The Chosen Ones' weer even de oren spitsen met goede synthpartijen van Haraldsson. Het ingetogen 'Godsong' is een soort rehabilitatie van God die het niet zo slecht doet volgens Fröberg en toch niet de schuld van alles is. Inderdaad, vind ik ook, iets of iemand die niet bestaat kan niet worden aangesproken op mondiale ellende. Wellicht zien we Hasse binnenkort in de Neil Morse-relicommune opduiken.   
Mijn wat magere beoordeling met drie uit vijf JoJo's zit, zoals gezegd, niet in de technische uitvoering of de kwaliteit van de composities maar veel meer in het ontbreken van een eigen gezicht van Fröberg op 'Powerplay'. Wat is er heerlijker om, tijdelijk ontdaan van het Flower Kings regime, de remmen los te gooien en solo alles te doen waar binnen het concept van de werkgever geen ruimte voor is?! Bezit Fröberg die creativiteit niet of heeft hij bewust niet gekozen voor die 'out-of-the-box'-aanpak? Hoe dan ook, 'Powerplay' is een aardig album geworden met technisch hoogwaardig spel maar dat door een gebrek aan originaliteit de tand des tijds waarschijnlijk slecht zal doorstaan. Volgende keer iets meer een eigen gezicht graag. Harry de Vries (06-2012)

Personnel:
Hasse Fröberg - lead vocals, rhythm guitar
Kjell Haraldsson - keyboards, backing vocals
Ola Strandberg - drums, backing vocals
Anton Lindsjö - lead guitar, backing vocals
Thomsson - bass, backing vocals

Discography:
Future Past (2010)
Powerplay (2012)