ProgLog AFTERglow

Wat een week ... CD

PETER HAMMILL  - Consequences (2012)

Ikoon binnen de progressieve muziek ... 

... zo mogen we Peter Hammill beschouwen na 46 solo-albums en zijn werk als voorman van Van der Graaf Generator. Zijn creatieve bron, tekstueel en muzikaal, lijkt onuitputtelijk. Dat bewijst zijn nieuwste album 'Consequences' wederom en ik had ook niet anders verwacht.
Ook nu speelt Hammill alles zelf: gitaar, keyboards, percussie en wat bescheiden geluidsexperimenten. Ook de produktie hield hij in eigen hand, wederom in zijn Terra Incognita. Hammill's muziek kent diverse lagen waarbij hij die verschillende lagen niet altijd met elkaar laat sporen. De piano of gitaar valt eerder of later in dan verwacht, zo ook zijn stem. Dat 'a-parallelle' bepaalt in belangrijke mate de complexiteit van zijn muziek. Opener 'Eat my Words, Bite my Tonque' is daarvan een treffend voorbeeld. Het zorgt er wel voor dat meerdere luistersessies nodig zijn om de puzzelstukjes van de composities op z'n plaats te laten vallen. Maar dan heb je ook een mooie puzzel! De 10 tracks zijn allen even sterk waarbij het relatief melodieuze 'That Wasn't What I Said', het experimentele en lange 'Perfect Pose' en het ontroerende 'A Run of Luck' hoogtepunten zijn.
Overigens las ik op de site van VDGG dat er in juni een nieuw groepsalbum verschijnt, getiteld 'ALT', met de toevoeging 'instrumentaal'. Dat zou een novum zijn, VDGG zonder zang van Hammill. Kan het mij bijna niet voorstellen. Harry 'JoJo' de Vries (wat een week 19)