Wat een week ... CD

PETER HAMMILL - Pno.Gtr.Vox. (2011)

"What if I forgot my guitar?" ...

... en "What if there were no piano?" dat zijn de vragen die Peter Hammill op de beide schijven van deze dubbelaar muzikaal beantwoordt. Live opge- nomen in 2010 in Engeland en Schotland en ver weg in Japan.
Disc 1 bestaat dus uit songs die uitsluitend door Hammill op piano worden begeleid en ik vind het een indrukwekkend geheel, althans voor hen die van 's mans muziek en zang houden. Voor anderen zal het een marteling van de oren zijn. Soms a-tonisch, vaker schreeuwend, piepend, improvi- serend rond de themalijnen van de songs, emotioneel en getergd, zich niet druk makend om kleine foutjes, een staalkaart gevend van zijn kunnen en van zijn eindeloze catalogus. Prachtig is de uitvoering van 'Time Heals', moeilijk die van 'Don't Tell Me' maar ook die uitvoering valt op een gegeven moment op z´n plaats.
Op Disc 2 dus alleen begeleiding door de gitaar en daar wordt dezelfde verbaal agressieve kwaliteit geboden, met relatief veel tracks uit begin jaren '70 zoals 'The Comet, the Course, the Tail', 'Slender Threads' en 'Modern'.
Hammill is een fenomeen, zowel binnen het nog immer sterke Van der Graaf Generator als solo. Geliefd en gehaat. Het zal hem, compromisloos als hij is, een zorg zijn. Mij ook. 'Pno.Gtr.Vox': een must voor iedere fan. Harry 'JoJo' de Vries (wat een week 44)