Wat een week ... CD

THE PSYCHEDELIC ENSEMBLE - The Art of ... (2009)

Een geheimzinnige muzikant ...

... gaat schuil achter The Psychedelic Ensemble. Hij, dat is wel zeker, heeft ervoor gekozen anoniem te blijven om niet direct geconfronteerd te worden met zijn successen in de jaren '70. Is het toch Alan Parsons? Er wordt hier op de redactie ook gedacht aan Andy Ward, ex-Camel, die multi-instrumentalist is geworden en bovendien allerlei psychische problemen heeft gekend. En daar gaat 'The Art of Madness' immers over. Of is het Gordon Giltrap die naast alle folk-albums teruggrijpt naar zijn 'Fear of the Dark'-periode? Het mannetje op de hoes lijkt immers ook op het mannetje van Giltrap's 'Perilious Journey'. Het zou allemaal kunnen want deze invloe- den, naast Floyd, zijn op 'The Art of Madness' present. Per saldo is er sprake van traditionele symfonische rock.
Het werk is voer voor psychologen, en daar hebben we er drie van bij ProgLog AFTERglow, omdat de tracks de verschillende manifestaties van gekte zoals psychoses proberen te verbeelden en daar slaagt onze onbekende erg goed in. Luister maar eens naar de wanhoop in 'Despair' en naar het huiveringwekkende 'Breakdown'. Maar er is ook weer hoop en een nieuw begin in het prachtige 'Revelation-Epilogue'.
Een psychiater stelt op het album "creativiteit en artistieke productie zijn bijna een symptoom van psychische ziekten”. Zodat je daar ook positief tegenaan kan kijken. De hoofdpersoon op het album ondervindt immers geen hinder van de gekte maar het manifesteert zich juist als ongekende creativiteit. Ik moest toch even denken aan onder anderen Syd Barrett, Brian Wilson en Peter Green. Prachtig album. Op naar nieuweling 'The Myth of Dying' die onze 'muzikant zonder naam' deze maand heeft uitgebracht. Harry 'JoJo' de Vries (wat een week 35)