Van Der Graaf Generator- Trisector (2008)

Label:
Virgin Records
Bandsite: www.vandergraafgenerator.co.uk

Duur: 53.48 min.
Reviewer: Arjan Bom
Waardering:
(uit max. 5 JoJo's)



Het jaar 2005
leek voor veel VDGG-fans, waartoe ik mijzelf reken, een topjaar te worden. Niet alleen kwamen er in dat jaar fraai uitgevoerde remas- ters van oude platen uit maar bovendien was er dat jaar eindelijk de reünie. En wat voor een reünie: niet alleen een tournee, maar vooral ook nieuw plaatwerk. Een dubbel-cd nog wel. Het kon niet op. Maar als ik heel eerlijk ben was het album 'Present' een lichte teleurstelling. De eerste helft van cd1 was zonder meer goed, de tweede helft vond ik matig. Maar de tweede CD, vol met studio-jams was en is in mijn ogen puin. Ik ben er niet in ge- slaagd deze schijf meer dan twee keer te draaien. Niet door heen te knagen. Zonde. Gelukkig revancheerde de band zich in 2007 met het live opgenomen 'Real Time'. Een album dat ik persoonlijk veel liever hoor dan 'Vital' uit 1978.
En nu ligt dus 'Trisector' in de winkels. En ook deze keer valt het resul- taat mij niet mee. Een belangrijke oorzaak ligt in het feit dat David Jackson de band heeft verlaten. De overige bandleden hebben er voor gekozen hem niet te vervangen en hebben de plaat met z'n drieën volgespeeld. Maar ik mis het blaaswerk van de kleurrijke Jackson absoluut. Mede omdat Peter Hammill geen groot gitarist is, is de nadruk nu wel heel erg op de key- boards komen te liggen. Natuurlijk is Hugh Banton een fenomeen, maar toch vind ik het al met al te karig. Gelukkig kruipt Hammill af en toe achter zijn piano vandaan en pakt hij de gitaar erbij. Het geeft vaak toch wat meer kleur aan de songs. Neem bijvoorbeeld het mooie 'Lifetime'. Dit is één van de betere tracks van het album. Ik kan mij overigens niet voorstellen dat het gitaarwerk van Hammill in deze track AFTERglow collega Peter Swart zal inspireren tot een nieuwe aflevering van de rubriek 'No Notes No Number', maar dit terzijde.
Een andere oorzaak voor het tegenvallende resultaat ligt in de kwaliteit van de composities. Slechts bij vlagen hoor ik de oude klasse van VDGG. Naast 'Lifetime' is het ruim twaalf minuten lange 'Over the Hill' wat mij betreft het hoogtepunt van 'Trisector'. En ook afsluiter '(We are) Not Here' vind ik wel grappig. Maar ik ben bang dat zelfs deze nummers zich niet zullen ontwikkelen tot echte VDGG-klassiekers.

En dan heb ik het nog niet gehad over de resterende songs. Zo'n opener als 'The Hurlyburly', dat is toch eigenlijk niets meer dan een opwarmertje? Dat zet je toch niet op de tracklist? En wat te denken van het irritante 'Drop Dead'. Het lijkt meer een afdankertje van The Stranglers dan een kraker van VDGG. Ik word er in ieder geval niet vrolijk van. 'All 'That Before' begint veelbelovend, maar na enige tijd moet ik constant aan 'You Really Got Me' van The Kinks denken. De overige nummers zijn misschien niet slecht, maar echt indruk maken doen ze ook niet.
Al met al moet de conclusie zijn dat 'Trisector' een teleurstellend album is geworden. En het doet mij als fan van deze unieke band pijn om dat te moeten vaststellen. Natuurlijk is het niet eerlijk om een nieuwe 'Pawn Hearts' of 'Still Life', om maar eens twee van de zes klassieke VDGG-platen te noemen, te verwachten. Maar dat had ik na 'Present' ook al niet meer gedaan. Het verwachtingspatroon was al bijgesteld, maar deson- danks valt het allemaal niet mee. Het beste bewijs daarvoor is het feit dat ik mij zelf gewoon moet dwingen om het album te draaien. En daar had ik bij hun vroegere schijven toch echt geen last van .... Arjan Bom (04-2008)

Bezetting:
Hugh Banton - organ, bass guitar
Guy Evans - drums, percussion
Peter Hammill - vocals, guitars, pianos

Discografie:The Aerosol Grey Machine (1969)
The Least we can do is wave to Each Other (1970)
H to He, Who am the Only One (1970)
Pawn Hearts (1971)
Godbluff (1975)
Still Life (1976)
World Record (1976)
The Quiet Zone/The Pleasure Dome (1977)
Vital (1978)
Present (2005)
Real Time (2007)
Trisector (2008)