ProgLog AFTERglow

Oxley & Meier - The Alluring Ascent (2019) 

Label: MGP Records
Bandsite: https://www.meiergroup.com/oxley-meier
Running Time: 67:49
Reviewer: Henk Vermeulen
Score: 
(out of of 5 JoJo's)


Met 'The Alluring Ascent' heeft het gitaarduo Pete Oxley en Nicolas Meier haar vierde album afgeleverd. Beide virtuozen hebben hun sporen ruimschoots verdiend in een veelheid aan solo- en andere projecten waarvan jazz altijd de kern vormt. Vaak ondersteund door hun ijzersterke ritmesectie richten zij zich op het creëren van virtuoze gitaarsolo’s en duetten. Hun muziek kent veel invloeden waarvan met name oriëntaalse en psychedelische sferen (resp. op de albums 'Chasing Tales' en 'The Colours of Time') het handelsmerk vormen. Maar ook jazz-rock en soft-jazz elementen keren regelmatig terug.
De oriëntaalse sfeer blijft op dit album beperkt tot één track, met de in dit verband wat opvallende titel 'Homeland'. Maar ook psychedelica en jazz-rock zijn weer ruim vertegenwoordigd. Zo zou 'September Song' een compositie van Soft Machine (Legacy) kunnen zijn, zo onheilspellend, breekbaar en psychedelisch komt deze compositie over. De intensiteit van beide gitaarsolo’s doet zelfs aan John Etheridge denken. Jazz-rock is vooral te horen op de derde track, het ruim 7 minuten durende 'East Coast Joys', waarbij de gedachten onmiddellijk uitgaan naar Weather Report. De baspartijen roepen zelfs Jaco Pastorius in herinnering! Overigens steunen de gitaarvirtuozen op dezelfde, zéér degelijke ritmesectie als die van de vorige albums: Ralph Mizraki (bas) en Paul Cavaciuti (drums), op enkele tracks aangevuld met percussionist Keith Fairbairn.
'The Alluring Ascent' bevat een veelheid aan stijlen en sferen, waarvan het Fripperiaanse gitaarspel op 'The Key of Klimt' het hoogtepunt vormt. De diversiteit krijgt vorm door twee gitaristen die elkaar perfect aanvullen en complementair zijn aan elkaar. De terugkerende 'easy listening' rustpunten in de adembenemende gitaarexercities, zijn voor een progrock liefhebber echter net iets te vaak vertegenwoordigd. Daardoor blijft het album qua energie en avontuurlijkheid achter bij voorganger 'The Colours of Time'. Niettemin wederom een album van dit virtuoze gitaarduo dat er toe doet! 'Last but not least' verdient het prachtige artwork van Songul Yilmaz-Meier, net als op de vorige O & M albums, speciale aandacht! Henk Vermeulen (04-2019)

Personnel:
Pete Oxley - guitars
Nicolas Meier - guitars 
Paul Cavaciutti - drums 
Ralph Mizraki: acoustic and electric bass 
Keith Fairbairn - percussion 

Discography:
Spinning Tales (2016)
Chasing Tales (2016) 
The Colours of Time (2017) 
The Alluring Ascent (2019)