ProgLog AFTERglow

 

SHORTTRACK
Een 'quick scan' van releases







Martin Turner - The Beauty of Chaos (2018)

Label Martin Turner Music
Score 4 (out of 5 JoJo's)
                                                                               
    
Het is druk aan het voormalig Wishbone Ash front. De meeste leden zijn zeer actief. Al moet er af en toe gehaspeld worden met de bandnaam. In het geval van bassist Martin Turner is het de ondertitel 'Ex Wishbone Ash'. Het zal allemaal wel.
Op deze 2CD en DVD biedt Turner de integrale liveuitvoering van zijn soloalbum 'Written in the Stars' (2015), op CD2 aangevuld met klassiekers uit de Wishbone Ash catalogus zoals 'The King Will Come' en 'Warrior'. En dat gebeurt op een geweldige manier. De energie en het spelplezier spatten er vanaf, de gitaristen Danny Wilson en Misha Nikolic weten oude tijden te laten herleven, drummer Tim Brown houdt het zaakje vakkundig bij elkaar en Martin Turner zelf speelt degelijk bas en zingt uitstekend. De opnamekwaliteit van geluid en beeld is ook al prima! Al zijn er op de DVD veel onrustige beeldwisselingen. Een van de beste releases tussen de vele liveuitgaven die er van ex leden de laatste jaren zijn verschenen. Ik zeg "aanschaffen".

Ted & Majella - Better Together (2017)

Label TRM 
Score 3 (out of 5 JoJo's)



Ted Turner - geen familie van bovengenoemde Martin Turner - vormde samen met Andy Powell begin jaren '70 het legendarische gitaarduo binnen Wishbone Ash. Hij werd in 1974 opgevolgd door de ook al legendarische Laurie Wisefield. Turner werkte samen met o.a. Jon Hiseman, John Lennon (op 'Imagine'), George Harrison, Rod Stewart en Brian Auger.
Nu spant hij op 'Better Together' muzikaal samen met zijn levenspartner Majella. Ik schrok even toen ik de hoes zag maar de muziek maakt veel goed. Wat we horen is naar 'mainstream rock' neigende muziek met wat country invloed, maar vaak met een licht experimenteel rafeltje en dat zorgt ervoor dat dit duo ruim binnen de lijntjes blijft kleuren. Bovendien is het gitaarspel van Turner briljant en fonkelend helder geproduceerd en is Majella gezegend met een geweldige stem. Compositorisch zit het ook goed in elkaar dus vier JoJo's zijn voor deze licht vreemde eend in de progrock bijt van ProgLog AFTERglow zeker gerechtvaardigd.

Goad - Landor (2018)
 
Label Black Widow Records
Score 2 (out of 5 JoJo's)



Aan de Italiaanse band Goad gaf ProgLog AFTERglow al eerder aandacht. Vaak lovend. Daar kom ik deze keer met hun nieuwe album 'Landor' bij lange na niet op uit.
Goad maakt vreemde, soms pas na een aantal draaibeurten te vatten progressieve rock met een psychedelisch tintje. Zo ook hier. De 13 tracks, onderdelen van het 50 minuten durende titelnummer, beklijven deze keer absoluut niet. Muzikaal is het allemaal in orde maar het gaat mis door Maurilio Rossi's zang. Zoals zo vaak bij Italiaanse bands die in het Engels gaan zingen is de uitspraak van Rossi op sommige momenten abominabel. En de Engelse teksten klinken, o.a. door hun uitspraak, geforceerd en krijgen geen binding met de muziek. Het is af en toe net alsof het één niets met het ander te maken heeft. Niet om door te komen! Er is een bonus CD met een 'Live Tribute to Edgar Allan Poe' uit 1995. Aardig, soms echter lijdend aan hetzelfde euvel.  

Emiliano Deferrari - Monty (2018)
 
Label Rattsburg Records
Score 3 (out of 5 JoJo's)



Eerlijk gezegd had ik nog nooit van de in België wonende Italiaan Emiliano Deferrari gehoord maar hij schijnt volgens het promovel toch al aardig zijn 'footprints' te hebben nagelaten via solo-albums, allerlei samenwerkingsverbanden en filmmuziek.
Het in een mooie hoes gestoken 'Monty', refererend aan de wijk Montgomery in Brussel waar hij zijn studio heeft, laat in de negen deels geimproviseerde tracks complexe progressieve rock horen met jazz invloed. Min of meer conceptueel want het verhaal is "an autobiographic representation of common states of mankind".
Deferrari bespeelt, zoals op al zijn soloalbums, alle instrumenten zelf en zingt ook zelf. Dat gaat hem goed af. Hij zegt zelf dat hij in de eerste tracks "deconstructed and expressionist drums" gebruikt. Die gaan mij wel op de zenuwen werken op een gegeven moment en geven de goede composities een rommelige indruk. Dat leidt tot wat aftrek maar per saldo een goed album voor hen die van onconventionele progressieve muziek houden.

Short Track by Harry 'JoJo' de Vries (08-2018)