ProgLog AFTERglow

Wat een week ... CD

OPETH - Sorceress (2016)

Verdeelde meningen  ...

... over Opeth's nieuwe album 'Sorceress'. Fans van het eerste progressieve metal uur zijn al langer afgehaakt. De groep die toetrad tot de fanzône ten tijde van 'Still Life', 'Deliverance', 'Blackwater Parc' en 'Damnation', waartoe ik zelf behoor, is verdeeld. Er zijn er die vinden dat Opeth sinds 2011 met 'Heritage' en 'Pale Communion' te veel in de retromodus verkeert met invloeden vanuit de symfo-, prog- en folkrock van de jaren '70. Welnu, met 'Sorceress' beweegt men zich nog steeds in die modus. Toch zijn er subtiele veranderingen. 
'Sorceress' is een uitstekend album waarop door de Zweden vakkundig wordt gemusiceerd, de elf tracks complex zijn en uit veel verdiepingen bestaan, pas na veel luisterbeurten beklijven en er veel referenties zijn o.a. met Jethro Tull, ELP en Camel. Dat geldt ook voor de extra disc met 5 bonustracks. Subtiele wijzigingen tonen zich in de jazzinvloeden die in een deel van de tracks te horen zijn met verwijzingen naar Miles Davis, John Coltrane en Dave Brubeck. Daarnaast zingt Akerfeldt agressiever, bijtender dan op de twee voorgaande albums.
Het album is verpakt in een prachtige hoes. Jammer dat de band de traditie om een lettertype te hanteren dat grotendeels onleesbaar is, voortzet. Gehoord de kleine accentverschuivingen ben ik ervan overtuigd dat een volgend album innovatiever zal zijn. Tot dan vermaak ik mij prima met 'Sorceress'. Harry de Vries (wat een week 35)