ProgLog AFTERglow

Wat een week ... CD

MONOMYTH - Monomyth (2014)

Met enige reserve ...

... stopte ik het titelloze debuut van de Nederlandse band Monomyth in de tas. De schappelijke prijs hielp daarbij zeker. Weer een nieuwe band die zich beweegt in het progressieve rockidioom, voegt dat nog wat toe, was de twijfel die door mijn hoofd speelde. Bij nadere beschouwing was mijn reserve volledig onterecht.
Dit Haagse vijftal maakt instrumentale muziek waarin een sterk en snel beklijvend thema in de vijf tracks lang wordt uitgesponnen. Een vergelijking met Pink Floyd ligt dan ook voor de hand, zeker daar waar de prachtige orgelklanken van Peter van der Meer verschijnen. Richard Wright is dan nooit ver weg. En jaren '70 Krautrock speelt ook door het hoofd. Maar er zijn ook eigentijdser invloeden, een vleugje Porcupine Tree en een sfeertje dat, door de repetitie die in de composities huist, refereert aan spacerock.  
Ronduit een heerlijk album waarop de luisteraar lekker kan wegzweven maar op gezette tijden ook weer opveert door een muzikale eruptie op de keyboards of de gitaar. Monomyth blijkt een aanwinst en hopelijk een groeibriljantje. Harry de Vries (wat een week 24)