ProgLog AFTERglow

MARCELO PAGANINI -
2012 Space Traffic Jam (2014) 

Label: Eigen beheer 
Bandsite: http://marcelopaganini.zimbalam.com/
Running Time: 61:37
Reviewer: Harry 'JoJo' de Vries
Score:
(out of 5 JoJo's)

 
Marcelo Paganini is een voor mij onbekende Frans-Braziliaanse gitarist, die ook keyboards speelt en zingt. Het promovel vermeldt dat hij er 35 jaar over deed om '2012 Space Traffic Jam' te maken. Eerlijk, maar moet je dat wel vermelden? Wel heeft hij grote namen weten te strikken zoals drummer Gary Husband, Eumir Deodato die op drie tracks de toetsen voor zijn rekening neemt, en Tony Kaye en Billy Sherwood die op 'Somewhere Somehow' acte de presence geven.
Paganini probeert naar eigen zeggen fusion te creëren tussen de uit de jaren '70 bekende prog van o.a. Yes en King Crimson, Braziliaans getinte jazz en door Sepultura beïnvloede metal. In deze 'melting pot' bestaan de teksten uit goede 'one-liners' zoals "If your heart were bigger my ego would be smaller", "Act as if you had a brain" (die ga ik onthouden) en, tevens de titel van track 9, "Can't autograph your mp3". De humor ontbreekt zeker niet.
Het is een vreemd album. Er gebeurt veel, op de automatische piloot luisteren lukt niet. Opener 'Sphinxes of Babel' wordt ontsierd door een te sterk vervormde stem en klinkt rommelig. 'Crying with a Smile' klinkt wat gestructureerder maar is compositorisch armoedig en de zang is niet best. In 'Actor' trekt men van leer maar hier gelden eveneens de bezwaren van de eerste tracks.
'Somewhere Somehow', met Kaye en Sherwood, begint met een drumsolo van Husband, en mondt uit in een duidelijk door Yes geïnspireerde track met lekker orgelspel van Tony Kaye. Wel vraag ik mij af of men elkaar wel ontmoet heeft in de studio of dat 'We Transfer' wederom een grote rol heeft gespeeld met gevolgen voor de synergie. Ook hier rommelige passages maar per saldo is het wel okay.
Genoemde kritiek geldt voor alle overige albumtracks. Als ik mij concentreer op de tracks waarop Deodato meespeelt. Paganini verliest zichzelf in de gitaarsolo's in 'Last Bart to San Bruno', Deodato soleert lekker, edoch kortstondig, op de keys maar de compositie is wederom ronduit matig te noemen. 'B4Ever Now' begint weldadig rustig, de zang van Paganini, in niet accentloos Engels, is echter zwak, zo ook de samenzang. 'Can't Autograph Your mp3' klinkt redelijk ordelijk, Husband laat horen nog steeds een uitstekende drummer te zijn, de zang is weer zwak en Deodato soleert op een wat geknepen klinkende synth.
Bijna vier decennia nadenken en afwegen door Paganini heeft uiteindelijk tot een matig album geleid. Sommige lovende recensies kan ik dan ook absoluut niet plaatsen. Bijdragen van grote namen aan dit soort projecten die zich onder de rode streep bevinden, ook niet. Vriendendiensten kunnen soms beter achterwege blijven. Harry 'JoJo' de Vries (05-2014)

Personnel:
Marcelo Paganini - guitars, keyboards, vocals
with among others:
Gary Husband - drums
Marc Madore - bass
Deodato - keyboards
Tony Kaye - organ
Billy Sherwood

Discography:
2012 Space Traffic Jam (2014)