ProgLog AFTERglow

Gravenhurst -
The Ghost in Daylight (2012)

Label: Warp Records
Bandsite: www.gravenhurstmusic.com
Running Time: 50:26
Reviewer: Henk Vermeulen
Score:
(out of 5 JoJo´s)


Gravenhurst is de band van de Britse multi-instrumentalist en singer-songwriter Nick Talbot. Met 'The Ghost in Daylight' heeft Talbot een vijfde groepsalbum uitgebracht sinds het debuut 'Internal Travels' uit 2002. Overigens bespeelt Talbot bijna alle instrumenten zelf. Slechts op enkele nummers laat hij zich vergezellen door anderen.
Voor 'The Ghost in Daylight' kende ik het werk van Gravenhurst niet. In die omissie gaat zeker verandering komen. Na het album diverse keren beluisterd te hebben word ik steeds nieuwsgieriger want het is een kippenvel opwekkend en bijzonder folkalbum. Geen traditionele folk, maar folk doordrenkt met en omgeven door sterk psychedelische geluidsmuren. Die klanken krijgen extra lading door de combinatie met de tedere, breekbare stem van Talbot die herinneringen oproept aan het 70-er jaren folkgezelschap Amazing Blondel waar, net als hier, bij vlagen Canterbury invloeden waarneembaar waren. Behalve door de prachtige stem wordt het album gedragen door Talbot's subtiele, akoestische folky gitaarspel, zoals Nick Drake dat ook zo goed kon.
Vanaf opener 'Circadian' tot en met afsluiter 'Three Fires' kabbelt deze dromerige combinatie van zang en snarenspel voort. Het effect is dat de wens dat het gekabbel eindeloos blijft voortduren steeds sterker wordt. Verveling komt niet om de hoek kijken doordat er regelmatig zijpaden worden ingeslagen die de luisteraar plotseling in een andere wereld brengen: de wereld van de 'shoegaze noise' á la My Bloody Valentine maar ook die van romantische strijkers, het genot van een glas rode wijn en een knappend open haardvuur. Na dergelijke escapades vinden de geluiden echter telkens weer hun weg terug naar de voortkabbelende beekjes van gitaar en zang.
Het album bevat tien tracks die in lengte variëren van anderhalve minuut tot een dikke acht minuten. Het absolute hoogtepunt wordt gevormd door het schitterende 'Islands'. Merkwaardigerwijs vormt dit nummer een (positieve) dissonant ten opzichte van de overige tracks: hier geen tedere vocalen en subtiel akoestisch gitaarspel maar wel langzaam aanzwengelend orgelgeluid, ongetwijfeld geïnspireerd door het spel van Pink Floyd’s Richard Wright op 'More' en 'Obscured by Clouds'. Gaandeweg wordt het orgel geflankeerd door een toenemend aantal atmosferische klanken waarvan de dromerige stem van Talbot de psychedelische rode draad blijft vormen en het monotone tromgeroffel van de drums de zaak bij elkaar houdt. Uiteindelijk blijft alleen het langzaam wegstervende orgelgeluid over: ook dan denk ik aan 'Mudmen' van Floyd's 'Obscured by Clouds'.
Liefhebbers van tedere folk en psychedelica zullen genieten van dit album. Voor mij heeft het album bovendien de weg geopend voor een zoektocht naar het overige werk van Talbot en/of Gravenhurst. Henk Vermeulen (05-2012)

Personnel:
Nick Talbot - vocals, guitar
Dave Collingwood - drums
Robin Allender - bass, backing vocals, synth
Alex Wilkins - guitar

Discography:
Internal Travels (2002)
Flashlight Seasons (2003)
Fires in Distant Buildings (2005)
The Western Lands (2007)
The Ghost in Daylight (2012)