ProgLog AFTERglow

Wat een week ... CD

ALQUIN - The Mountain Queen (1973/2009)

"A Dutch One of a Kind"...

... zo typeerde men Alquin ooit in een Engels blad. En dat klopt als een bus. Zowel Supersister, Solution, Kayak en Alquin maakten muziek waaraan je, als je je een beetje verdiepte in progressieve rock, hoorde dat het uit Nederland kwam. Met bij Alquin in de beginjaren een unieke mix van jazz, rock, lichte folk en psychedelische invloeden.
Op hun debuut 'Marks', nog steeds een lieveling van me, klonk het nog wat zoekend. De lijn leek gevonden op het sterke 'The Mountain Queen', dat hier voorligt in een uitstekende remaster. Helaas liet de band die lijn alweer snel los bij de opvolger 'Nobody Can Wait Forever' en de vervolg- albums, waarop een duidelijke ontwikkeling naar 'gewone' rock met wat funky-invloeden te horen was.
'The Mountain Queen', geproduceerd door de toen bekende Derek Lawrence die o.a. had gewerkt voor Wishbone Ash en Jethro Tull, opent grandioos met de latere live-classic van de band 'The Dance'. Dertien minuten waarvan de producer vond dat het veel te lang was maar waarbij de band gelukkig op haar strepen bleef staan. Het prachtige 'Soft-Eyed Woman' volgt, de sterke titeltrack en 'Mr Barnums Part One'. Allemaal even goed en ervoor zorgend dat dit album een ijkpunt in de Nederlandse progressieve muziek werd.
De band bestaat weer en staat zowel live als in de studio haar mannetje, al is men naar mijn gevoel qua stijl steeds verder af komen te staan van de eerste twee albums. Maar goed, een mens die ophoudt met leren houdt op te bestaan en dat geldt ook voor bands. Die ontwikkeling was blijkbaar noodzakelijk. Ik laaf mij echter aan 'The Mountain Queen' en waan mij weer even in de jaren '70. Harry 'JoJo' de Vries (wat een week 01)