ProgLog AFTERglow

Wat een week ... CD

NO-MAN - Wild Opera (1996/2010)

Een welkome re-issue ...

... van 'Wild Opera' van no-man uit 1996. Niet alleen vanwege het perfect opgepoetste geluid maar ook door de toevoeging van een tweede schijf met daarop o.a. het mini-album 'Dry Cleaning Ray' uit 1997 en het prach- tige art-work van Carl Glover. Die tegenwoordig dertien-in-een-dozijnhoezen maakt die allemaal op elkaar lijken maar in die tijd een uniciteit bezat die doet verlangen naar aanschaf van de foto's in dit boekwerk. Foto's die een tijdbeeld vangen van 'booming' Amerika in de jaren '50. Onbegrijpelijk echter dat de oorspronkelijke frontfoto van 'Wild Opera' volledig van de re-issue is verdwenen.
Dit album geeft terugkijkend mooi weer welke ontwikkeling de band heeft doorgemaakt. Hier klinkt men nog als 'beat driven progressive pop', licht beinvloed door trip-hop en R&B, maar dat 'beat driven' was er later groten- deels af.
Sterke tracks zoals het inderdaad sinistere 'Sinister Jazz', 'Dry Cleaning Ray' en 'Sheeploop' doen mij bij herbeluistering wederom verbazen over de nu al meer dan twee decennia nooit opdrogende inspiratie en creativiteit van Steven Wilson. Waarin compositorische pieken en dalen zitten - de laatsteling van Porcupine Tree was dan wel commercieel succesvol maar inhoudelijk wisselvallig - maar per saldo van uitzonderlijk hoge kwaliteit is. Het veertien jaar oude 'Wild Man Opera' van Wilson's sidekick no-man is daarvan een overtuigend bewijs. Harry 'JoJo' de Vries (wat een week 24)