Wat een week ... CD

STEVE HOWE'S REMEDY - Elements (2003)

Je grijpt weleens mis ...

... in de uitverkoopbak. Met een mooie Roger Dean-hoes en een aanlok- kelijk voorwoord ("... combine my influences new and old to explore how progressive rock developed its own personality") gaat de cd vol verwachting de speler in. En wat horen we: blues, bluesrock, Asia-achtige thema's, Steve Howe die zingt, vooral veel jazz, maar toch echt geen progressive rock. In het boekje somt Steve op welke gitaren en effecten hij op iedere track gebruikt. Erg interessant allemaal, maar waar gaat het over als die prachtige instrumenten weinig muzikale inhoud voortbrengen?
Met zijn familieband (Virgil op keyboards en Dylan op drums) wil Steve Howe laten horen uit welke bronnen hij ooit geput heeft. Nou, dat weten we dan ook weer. Je vraagt je af waarom een maatschappij als InsideOut zoveel moeite doet voor een privé-album dat kant nog wal raakt. Natuurlijk staan er ook goede en mooie gitaarstukjes op, maar deze kunnen niet verhoeden dat mijn exemplaar weer terug naar de winkel gaat: voor de tweedehandsbak. Peter Swart (wat een week 14)