Wat een week ... CD

GRACE - Pulling Strings and Shiny Things (1994)

Na 1998 was het over ...

... met Grace, de band die zo smaakvol progressieve rock met symfoni- sche en Keltische elementen vermengde en al sinds eind jaren zeventig bestond. 'Pulling Strings and Shiny Things' vormt het hoogtepunt in hun oeuvre. Hoewel de band af en toe op het randje van mainstream pop ba- lanceert - op dit album gelukkig alleen maar in het gladde 'Lean on Me' - laat men doorgaans goed doordachte, gevarieerde en melodieuze progrock horen. De folkinvloed en dan vooral van Keltische muziek sijpelt per saldo in elke track door maar laat de perfecte synthese horen in opener en favoriet 'The Fool'. Een compositie die staat als een huis, een aansteke- lijk refrein kent en technisch perfect wordt uitgevoerd. Het fluitwerk van Harry Davies laat de invloed van Jethro Tull horen en sporadisch scheme- ren sporen van het oude Genesis door. Volgens mij heeft de band Mostly Autumn goed naar voorloper Grace geluisterd ... Aan alles komt een einde, ook aan Grace. Men heeft nog wat comebacks gekend maar reeds tien jaar heerst er absolute radiostilte ... JoJo (wat een week 12)