Phideaux - Doomsday Afternoon (2007)
Label: Bloodfish Music
Bandsite: www.bloodfish.com
Duur: 66:57
Reviewer: Arjan Bom
Waardering: (max. score aan JoJo's)
Een klein jaar geleden besloot ik om naar een cd van een mij totaal onbekende band te luisteren. Het ging om 'The Great Leap' van de Ameri- kaanse groep Phideaux. En om het maar meteen duidelijk te stellen: het viel mij niet mee! Veel herinner ik mij er overigens niet meer van, behalve dat de muziek mij destijds absoluut niet raakte. Geen seconde wist de groep te overtuigen en van een aanschaf kwam het dus niet. En toen maanden later 'Doomsday Afternoon' uitkwam, haalde ik hooguit mijn schouders op. Dat veranderde toen ik vernam dat Matthew Parmenter, één van de interessantste progartiesten van deze tijd, een gastrol op deze plaat vervulde. En aangezien Parmenter niet bepaald veel van zich laat horen, was dit een buitenkansje. En dus werd 'Doomsday Afternoon' alsnog gescoord. En wat een prachtplaat blijkt het te zijn...
Phideaux is de band van multi-instrumentalist Phideaux Xavier. Alhoewel, band??? In de constant wisselende bezetting van deze groep is drummer Rich Hutchins naast Phideaux Xavier de enige echte vaste waarde. Verder komen Gabriel Moffat, Valerie Gracious, Ariel Farber en Mark Sherkus met enige regelmaat naar voren op eerdere albums. Op 'Doomsday Afternoon' zijn zij allen weer van de partij, naast een klein legertje andere zangers en muzikanten. Het gevaar bestaat dat er daardoor een veelvoud aan stijlen en stemmingen ontstaat maar dat valt gelukkig heel erg mee. Het is duidelijk dat Phideaux geïnspireerd is door de symfo uit de vroege jaren zeventig. Daarnaast geeft de aanwezigheid van een paar zangeressen de sound een vleugje acid-folk uit diezelfde periode mee. Ik vind het een onweerstaanbare combinatie.
Het album opent met zacht aftellen, dan piano, en vervolgens begint de trip. 'Micro Softdeathstar' brengt de luisteraar meteen in de sfeer van Discipline (behalve Matthew Parmenter is van deze band ook bassist Matthew Kennedy aanwezig). Let op de dreiging, de spanning. Wat een subliem nummer. Alleen deze song is de aankoop al waard. Maar er is nog zo veel meer te bewonderen op deze 'Eco Terror Tale'. Wat bijvoorbeeld te denken van 'Thank you for the Evil'. Het is misschien maar goed dat David Gilmour niet zingt op deze track, anders was het idee ontstaan dat we hier naar een outtake van 'Wish you were Here' zaten te luisteren. En zo is er nog zo veel meer fraais te beluisteren op dit bescheiden meesterwerk. Verwacht overigens geen virtuoze hoogstandjes à la Keith Emerson, Rick Wakeman, Steve Howe of Steve Hackett. Solo's worden slechts heel sporadisch ingezet. Het gaat om het totaalbeeld. De keyboardpartijen doen denken aan een nog jonge Tony Banks. Die was ook nooit op eigen eer uit, maar hij wist precies wat een song nodig had.
Ik kan mij voorstellen dat er mensen zijn die het gebodene wat laid-back vinden. Normaal gesproken houd ik zelf ook wel van wat meer afwisseling tussen ingetogen en stevige momenten. De balans slaat op deze cd inderdaad wat door naar de rustige kant maar datt kan de pret niet druk- ken. De composities hebben zoveel klasse, dat ik me nooit verveel. Hoogtepunten naast de al genoemde nummers vind ik 'The Doctrine of Eternal Ice (part two)' en vooral 'Microdeath Softstar', het een klein kwartier durende sluitstuk van 'Doomsday Afternoon'. Een ijzersterke song. En dan zit het er helaas alweer op. "Is this Phase Two of The Great Leap?" lees ik op de inlay. Ik denk dat ik die voorganger van dit album toch maar eens een herkansing moet gunnen. Arjan Bom (01-2008)
MUSIC IMPRESSION: klik op Doomsday
Bezetting:
Rich Hutchins - drums
Ariel Farber - vocals, handclaps
Valerie Gracious - piano, vocals
Matthew Kennedy - bass guitar
Gabriel Moffat - lap steel guitar, solo and electric guitar, textures, treatments, transitions
Linda Ruttan Moffat - vocals
Molly Ruttan - vocals
Mark Sherkus - Hammond B3, Moog Voyager, ARP String Ensemble, Korg Karma, sampler
Phideaux Xavier - piano, Rhodes, Moog Voyager, 6 & 12 string guitar, vocals
Gasten o.a. Martin Orford (synth), Mathew Parmenter (violin, vocals)
Orchestra conducted by Paul Rudolph
Discografie:
Friction (1992)
Fiendish (2004)
Ghost Story (2004)
Chupacabras (2005)
313 (2006)
The Great Leap (2006)
Doomsday Afternoon (2007)