Solstice – Silent Dance (1984)

Label: Festival Music/Bertus
Bandsite: http://www.solsticewebsite.com/
Duur: 48:42 + 41:58
Reviewer: JoJo
Waardering: (uit max. 5 JoJo's)

De reden dat ik dit album bijna 25 na dato toch heb aangeschaft is niet zozeer gelegen in het feit dat het een heruitgave en remaster betreft. De aanleiding is veel eerder dat de band Solstice volledig aan mij voorbij is gegaan in al die jaren en dat ik, als ik sommige kritieken moet geloven, daarmee een mijlpaal uit de proghistorie zou hebben gemist. Van de loftuitingen die ik her en der lees begrijp ik echter niets. Daar zijn, luisterend naar het toenmalige debuut van Solstice ‘Silent Dance’, de volgende argumenten voor te geven.
Ten eerste klinkt het geheel uitermate gedateerd en knullig. Hoewel er sprake is van een prima gitarist in de persoon van Andy Glass en de verdienstelijke violist Marc Elton, speelt de ritmesectie wel erg basaal en simpel en lijken de breaks van drummer Martin Wright niet altijd op zijn plaats en soms net uit de pas te lopen met zijn collega's. Ik vind het overkomen als een schoolbandje dat zich na vele optredens op bruiloften en partijen zonder enige vorm van zelfkritiek goed genoeg vindt om een plaatje op te nemen.
Ten tweede is de zang van zangeres Sandy Leigh hemeltergend slecht. Als een abominabele imitatie van Annie Haslam en zelfs Jon Anderson, toont zij aan een volkomen verkeerd gebruik van haar stem uitstekend onder de knie te hebben. Onvaste tonen, uithalen die net te lang duren, verkeerde ademhaling, je zou het er benauwd van krijgen en dat gebeurde mij dan ook herhaaldelijk. "Ademhalen" dacht ik dan, "anders loopt het verkeerd met je af Sandy".
Ten derde de composities. De combinatie van folk en progressieve rock mag ik graag horen. Het geeft een bepaald soort romantiek die ik al eerder beschreef in de review van het meest recente album van Ritual (zie review). Solstice maakt die combinatie best verdienstelijk maar de kwaliteit van het gebodene komt toch zelden boven de middelmaat uit. Slechts in 'Earthsong' en 'Sunrise' hoor ik iets wat de toets der kritiek ook na zoveel jaar kan doorstaan.
Deze re-release bevat om het nog erger te maken een tweede schijf met opnames die dateren uit sessies in de studio dan wel slecht verwarmde oefenruimtes en opnames die al eens op cassette zijn uitgegeven. Alsof ze een topband zijn, zijn de leden van Solstice de rijke archieven ingedoken om de fans te plezieren. Gezien mijn eerdere woorden over het studio-album kunnen deze oefeningen en probeersels alleen maar slecht en overbodig zijn. En dat zijn ze dan ook. Je kan alles wel willen uitgeven. Wat een onzinnige exercitie.
Liefhebber van prog- en symfo zijn is tegenwoordig meedoen aan een soort ‘rat race’. Hoewel door de stortvloed aan releases en re-releases streven naar volledigheid sowieso onmogelijk is, proef ik bij mijzelf die ongemakkelijke ambitie echter wel. Zo’n beetje het gevoel dat ik vroeger weleens had als frequent cafébezoeker dat ik, ondanks dat ik geen zin had, toch maar naar de stad moest gaan want ik mocht eens iets missen. Het is die emotie waar platenmaatschappijen natuurlijk op inspelen, wetend dat de verstokte symfo- en progfan toch wel naar de winkel loopt of internet afstruint om dit vergeten of moeilijk te vinden puzzelstukje te bemachtigen. Ik ga daar selectiever in worden. Niet alles wat vroeger gemaakt is, is goed en waard om te worden heruitgegeven. Deze heruitgave van 'Silent Dance' van Solstice heeft mij dat eens temeer aangetoond. Om in termen van W.F. Hermans te spreken: Nooit meer Draaien. JoJo (11-2007)


Bezetting:
Andy Glass - guitar, backing vocals
Marc Elton - violins, backing vocals, keyboards
Mark Hawkins - bass, bass pedal
Martin Wright - drums, percussion
Sandy Leigh - lead vocals

Discografie:

Silent Dance (1984)
New Life (1993)
Circles (1996)
The Cropredy Set (2002)