ProgLog AFTERglow

Area - Maledetti (Maudits) (1976)

Label: Artist Records
Bandsite: www.ondarock.it/italia/area.htm
Duur: 38:15
Reviewer: Peter van der Laan
Waardering:
(max. score JoJo's)

De Italiaanse progressieve band Area gaf deze muziek origineel uit in 1976 op de conventionele LP. Goed, het was 1976, maar vandaag de dag zou diezelfde muziek beslist niet uit de tijd zijn. Er zijn gelukkig nog genoeg bands en musici die met soortgelijke muziek als Area bezig zijn. Het is de groep rond de Griekse Italiaan Demetrio Stratos met Ares Tavolazzi, Eddie Busnello, Gianpaolo Tafani, Giulio Capiozzo en Patrizio Fariselli. De groep stond bekend om zijn ultralinkse standpunten, waarop de titels en de teksten zijn gebaseerd.
Het album begint met het korte openingsnummer 'Evaporazione' met wat gefluit, licht bekken-geluid en een toespraak van Demetrio, waarbij ook een djideridoo wordt gemengd. Zeer apart. 'Diforisma Urbano' is een fantastisch rocknummer met subliem spel door de musici, gebaseerd op elementen uit de jazzrock en Zappa-achtige elementen. Mensen, wat klinkt dit toch adem-benemend. Deze muziek is 'hot'. 'Gerontocrazia' opent met Afrikaans aandoende percussie en Griekse en Italiaanse zang van Demetrio; zo langzamerhand glijdt een cello, een fluit en een sax er nadrukkelijk door, de percussie wordt opgevoerd, daarna komt de muziek meer naar een vaste ritmiek, prachtig door de cello ingeleid. Het is verantwoorde rockmuziek met wat oriëntaalse elementen en typische loopjes à la Gentle Giant. Wat is dit toch een nummer om van te genieten. Het is met recht "af". Van de zang van Demetrio (speelt tevens alle toetsen) moet je houden; hij heeft een doordringende sonore stem.
'Scum', het vierde nummer, opent bijzonder 'toccata'. Nee, het is geen Bach. De jongens mengen fantastische jazzrock met elementen uit de atonale muziek (Varèse). Hoe ze dit weten te mixen, is fabuleus. Hierbij waan ik me bij de gedurfde rockelementen in de obscure zaaltjes van North Sea Jazz. Het is, positief bedoeld, “ongelikt”. En toch herkennen we duidelijk de progressieve elementen die er zo nu en dan doorheen zweven. Onder 'spacey' sounds volgt een harde toespraak over vrouwen, met name over de rechten van de vrouw.
'Il Massacro Di Brandeburgo Numero Tre In Sol Maggiore' is een prachtig gespeeld stuk uit Bach's Brandenburgse Concerten. Zij het weer op een Area-achtige wijze, beslist niet zoet, gespeeld; eerder wat rudimentair maar technisch perfect. Het is mooi opgenomen, alsof je in een kleine concertzaal zit met een strijkkwintet. Maar wat een aparte afwisseling in de totale muziek van deze CD. In 'Giro, Giro, Tondo', wat een grandioos vocaal intro, stijgt de spanning ten top. Hier is dan weer de onvolprezen progressieve- en jazzrocksound van Area te horen: tempo, kracht, op de grenzen van schoonheid en chaos.
Bij 'Caos (Parte Seconda)', openend met gillen, schreeuwen, boeren en wat nog meer, zou je kunnen denken “wat overkomt me nu?” Het lijkt ongeordend maar laat dit nu niet waar zijn. Ook de instrumenten vervolgen als een bijna disharmonische kakafonie. Toch zit hier een lijn in, de sfeer van chaos en waanzin wordt perfect doorgezet. Uiterst gedurfd. Het zogenaamde achtste nummer is niet opgenomen in de tracklist. Dit is een kort interview met Area, met name met Demetrio Stratos.
Resumerend: Let op !! Want zoals de recensie al duidelijk maakt is deze muziek, technisch perfect in elkaar zittend, niet makkelijk verteerbaar en eist alle aandacht op. Peter van der Laan (03-2007)