ProgLog AFTERglow

Funus - Adrift Alone (2016)

Label: Eigen beheer
Bandsite: http://voidoffunus.bandcamp.com/ 
Running Time: 54:07
Reviewer: Harry 'JoJo' de Vries
Score: 
(out of 5 JoJo's)


Funus is een duo uit de buurt van Zwolle dat zich op 'Adrift Alone' binnen het idioom van black metal beweegt. Ruben Vermeulen (guitar, vocals) en Kerem Aksoy (bass) hebben de afgelopen jaren enige bekendheid verworven in deze scene, resulterend in een vermelding van Funus in 'The Encyclopaedia Mettalum'. En dat schijnt in de metalhoek een mijlpaal te zijn.
Het qua lay-out goed verzorgde album, al is de bandnaam lastig te lezen, bestaat uit vijf lange tracks die handelen over de fasen van rouw die mensen doorlopen bij het verscheiden van bijvoorbeeld een geliefde: ontkenning, boosheid, gevecht, depressie en acceptatie. Geen vrolijk thema maar de dood hoort nu eenmaal bij het leven. Overigens verwijst de bandnaam naar de rituelen die de Romeinen er op na hielden bij overlijden.
Het thema kan dan ook niet anders dan leiden tot venijnige, vileine metal die vakkundig wordt uitgevoerd. De lagen die onderliggend zijn aan de schreeuwende aan 'grunting' gerelateerde vocalen, zijn hard, atmosferisch en interessant. Soms doet het mij denken aan de muziek die Opeth in de beginjaren maakte. Recent beluisterde ik 'Terria' van Devin Townsend weer eens, een album dat ik nog steeds als een ware hersenspoeling ervaar. Ook daarmee heb ik bij 'Adrift Alone' associaties, al zit de muziek van Townsend nog vernuftiger in elkaar. 'My Hate for You' en het eerder als single - gebeurt dat nog? - uitgebrachte 'Rosefield Road' springen er voor mij uit. Voor zover er sprake is van melodie blijven deze tracks het beste hangen.
Kritiek is er ook. De 54 minuten zijn een hele zit voor enigszins eentonige en drukke muziek waarin men slechts sporadisch gas terugneemt. Mijn concentratie verslapte gaandeweg. De ingetogen, bijna ambient titeltrack biedt dan ook een welkom intermezzo. Een prachtig nummer, met een aanstekelijk, zich repeterend gitaarthema. Verder wordt mij niet duidelijk uit de hoesinformatie wie de drums beroert maar aan het geluid te horen komen ze uit een doosje en dat begrijp ik dan weer niet. De mannen zijn actief genoeg in de muziek om een drummer van vlees en bloed in te zetten. Mocht het toch een echte drummer zijn, dan is het drumgeluid wat blikkerig geproduceerd. Een laatste kritiekpunt is het over-the-top schreeuwend zingen. De bij rouwverwerking vrijkomende emoties kunnen vocaal echt wel op een andere manier worden uitgedrukt. De muziek zou het ten goede komen. Daar kwam Opeth na verloop van tijd ook achter. Dus bij een volgende release ...
Ondanks de kritiek zit er potentie in Funus. De drive en energie waarmee men op dit album speelt, zal zeker niet weg zijn na 'Adrift Alone'. Er zou dus weleens meer in het verschiet kunnen liggen. Ik wacht af. Harry de Vries (08-2016)

Personnel:
Ruben Vermeulen (guitar, vocals)
Kerem Aksoy (bass)
Guest:
Peter Haverkamp - acoustic lead guitar on track 4 'Adrift Alone'

Discography:
Funus (EP, 2010)
Rosefield Road (Single, 2012)
Adrift Alone (2016)