Wat een week ... CD

MONOMYTH - Further (2014)

Al snel na ...
 
... het titelloze debuut komt Monomyth met opvolger 'Further'. De vier tracks van dit nieuwe album borduren voort op wat er bij het debuut te horen viel: lange, uitgesponnen tracks waarin de herhaling een stijlkenmerk is. Dit keer wat agressiever dan op de voorganger en het psychedelische sfeertje is ook wat zwaarder aangezet. De repetitie van het thema en soms ook van haar zijpaden, trekt de luisteraar in ieder nummer mee naar een andere wereld waardoor je even loskomt van de dagelijkse besognes. Is dat niet wat muziek beoogt?
In 'Collision', dat 'slechts' zes minuten klokt, laat de band horen ook puntiger composities te kunnen maken met een prominentere melodielijn. Wellicht is dat de voorbode van de ontwikkeling die deze Nederlandse band zal moeten doormaken want ik kan mij niet voorstellen dat een derde album wederom uit soortgelijke lange en repetitieve composities zal bestaan. Een wending zal nodig zijn. Stilstand is achteruitgang. Dat is afwachten. Onderwijl vermaak ik mij uitstekend met de eerste twee albums. Harry de Vries (wat een week 33)