ProgLog AFTERglow

Wat een week ... CD

JONATHAN WILSON - Gentle Spirit (2011)

Een onverwacht juweeltje ...

... dit album van Jonathan Wilson, die ooit een nooit uitgebracht debuut- album maakte en zich daarna vooral ontpopte als producer en sessie- muzikant bij o.a. Robbie Robertson en Jackson Browne. Er was even twijfel of een review van 'Gentle Spirit' op een progsite passend zou zijn. Maar herhaalde beluistering maakte zoveel progressieve elementen en -invalshoeken zichtbaar dat aandacht hier terecht is.
Op het eerste gezicht lijkt Wilson een singer/songwriter in de stijl van Jackson Browne en zeker ook van Neil Young. Maar zijn ijzersterke, psychedelisch getinte, composities worden rijk gelardeerd met sound- scapes, mellotronstrepen en geluidseffecten. De Gilmoureske gitaarpartijen geven zelfs een Floydsfeer aan een aantal tracks. De fragiele maar heldere en mooie stem van Wilson kleurt het geheel verder in.
Louter sterke songs vullen het album. Het titelnummer opent het bal en zorgt door de langdurige repetitie van het refrein voor dagdromen. 'Desert Raven' lijkt mij een singlekandidaat met tintelend gitaarspel van Wilson. Absolute favoriet is het tien minuten durende 'Valley of the Silver Moon', dat mij doet denken aan de lange, uitgesponnen tracks van Neil Young zoals 'Cortez the Killer' maar door zijn eerdergenoemde psychedelische elementen uiteindelijk in het progressieve idioom belandt.
'Gentle Spirit' is een topalbum dat zoveel associaties met prog heeft dat een nominatie voor de onvermijdelijke jaarlijst nog zwak is uitgedrukt. Hoezo hokjesgeest?! Mooie hoes trouwens. Alleen jammer dat de hoesinformatie onleesbaar is. Harry 'JoJo' de Vries (wat een week 35)