ProgLog AFTERglow

Wat een week ... CD

PAATOS - Timeloss (2002)

Zou de aanval uit de punkhoek ...

... eind jaren 70 ook zo heftig zijn geweest als de progrock in dat tijdsge- wricht zou hebben geklonken als de muziek op 'Timeloss' van het Zweed- se Paatos? Of kan dit album alleen maar zo klinken dankzij de invloeden uit de new wave? Het al dan niet bestaan van causale verbanden, een moeilijke materie. Wat ik in ieder geval ervaar is dat op dit fenomenale album bewust of onbewust door de makers citaten en referenties aan new wave bands en artiesten als The Passions, Patti Smith, Au Pairs en The Blue Nile op een creatieve en smaakvolle wijze zijn verwerkt. Inmiddels hebben deze Noorderlingen al vijf albums uitgebracht.
De track 'Hypnotique' beschouw ik nog steeds als een hoogtepunt en als één van de beste nummers die de laatste tien jaar in de progrock zijn verschenen. Sensitief en met veel pathos reciteert Petronella Nettermalm de tekst en bereidt samen met de gitaarklanken van Reine Fiske, de dwarsfluit van gast David Wilczewski en de mellotron van Johan Wallén langzaam maar zeker een climax voor. Een climax zelden gehoord met een prachtig door de gitaar gespeeld thema waarna de band hartstochtelijk loos gaat.
Dit album teistert mijn mentale databank gevuld met symfo en prog, het zet de luikjes open naar dat 'verdrongen' deel van mijn leven waarin ik stiekeme uitstapjes maakte naar de new wave en het laat het gevoel weer stromen. Laat Paatos ook uw hersens spoelen: ze hebben het af en toe nodig. Harry 'JoJo' de Vries (wat een week 11)