ProgLog AFTERglow

Wat een week ... CD

ARCADE FIRE - Neon Bible (2007)

Zijn de scheidslijnen ...

... nou zo dun ? Want als ik mij afvraag in welk hok het Canadese Arcade Fire hoort dan wordt er gesproken over 'indie-rock' maar ik las ook dat de band "een combinatie van rock en barokpop, vaak aangevuld met diverse orkestratie" maakt. En als ik dat laatste lees dan zit dat toch niet ver af van wat progressieve rock kan zijn. Nou ja, voor de hoge kwaliteit op het in een schitterende hoes gestoken 'Neon Bible' maakt het etiket natuurlijk niks uit. Maar de scheidslijnen zijn dus dun.
Ik vind 'Neon Bible' tegen een meesterwerk aan zitten. Heftige overgan- gen van country naar folk, naar Springsteen naar bombast maar daaroverheen altijd een deken van eigen identiteit, een eigen geluid. Het felle 'Black Mirror' opent de bijbel, de titelsong is indrukwekkend en de teksten brengen mij in verwarring: zijn de dames en heren gelovig of schop- pen ze nu juist tegen het geloof aan? Zelfs het sterke 'Antichrist Television Blues' maakt dat voor mij, uitgezonderd de titel, niet geheel duidelijk. Om mijzelf te troosten concludeer ik dat men 'tegen' is.
Absolute hoogtepunten vormen het ijzersterk gearrangeerde en met een prachtig thema gezegende 'No Cars Go' en het zware, bombastische, met kerkorgel gelardeerde 'My Body is A Cage' die beide, zonder enig voorbe- houd, tot de progressieve rock kunnen worden gerekend. Het schijnt dat het recent uitgebrachte 'Suburbs' nog beter is. Dat moet dan een waar meesterwerk zijn. Harry 'JoJo' de Vries (wat een week 32)