ProgLog AFTERglow

Wat een week ... CD

NAO - Grappling Hooks (2009)

Een revelatie ...

... deze tweemansband uit Schotland met de opvallende naam North Atlantic Oscillation (NAO) en hun debuutalbum 'Grappling Hooks'. Zo maar uit het niets verschenen en hier op '1' binnengekomen.
NAO vermengt zowel progrock als symfo in hun geluid en ik heb al luiste- rend associaties met de eerste albums van Parallel Or 90 Degrees, World Party, in de hardere stukken wat snufjes OSI en de meerstemmige zang verwijst onvermijdelijk naar The Beach Boys maar daar bovenop toch voor- al een eigen sound en unieke composities. Die sound wordt gedomineerd door een rijk en vol geluidsspectrum - bombast zoals u wilt - de overal aan- wezige toetsen van Sam Healy en de als een gek drummende Ben Martin die zijn drums niet alleen als bindmiddel inzet maar speelt alsof hij perma- nent soleert en de politie hem al een tijdje op de hielen zit.
Iedere track is een belevenispakhuis want er gebeurt zo ontzettend veel. Wendingen, breaks, rare geluiden, melodielijnen die elkaar kruisen, noem maar op. Zoals in 'Hollywood Has Ended' waarna je even bij moet komen. Mijn reactie na eerste beluistering was "wat gebeurt hier allemaal?". En dat gevoel verdwijnt niet, de verrassing en de verwondering blijven zich tot aan het eind van het werkstuk voordoen.
NAO heeft een indrukwekkend debuut afgeleverd dat ontegenzeggelijk anders dan anders is terwijl het zich toch binnen het prog- en symfogebied afspeelt. Ook de complimenten voor de optisch 'vieze' en 'vuile' hoes met prachtig art-work. Het jaar is nog jong maar 'Grappling Hooks' is nu al een dikke kanshebber voor de eindlijst. Harry 'JoJo' de Vries (wat een week 19)