ProgLog AFTERglow

Wat een week ... CD

WOLFMOTHER - Wolfmother (2006)

Een 'symfohoes' ...

... maar de muziek van Wolfmother is dat zeker niet, eerder onvervalste hard rock met her en der een progressief accentje. Deze Australiërs won- nen niet alleen een Grammy met de track 'Woman' - hetgeen in mijn ogen eerder een contra-indicatie is - maar weten waar de hard rock mosterd wordt gehaald en leveren binnen dit idioom hoge kwaliteit.
Het album zit sterk in elkaar: goede composities waarin de melodie niet wordt vergeten, technisch kunnen, een prima zanger in de persoon van Andrew Stockdale en veel invloeden: Uriah Heep, Deep Purple, Black Sab- bath en Led Zeppelin. Stockdale zingt, kreunt en schreeuwt en steekt daarmee David Byron en Robert Plant naar de kroon, al zijn die twee na- tuurlijk buitencategorie. En speelt bovenal uitstekend gitaar waardoor hij zingend en snaren plukkend het geluid van Wolfmother voor een belangrijk deel bepaalt.
Het progressieve accent zit in de wat rustiger tracks en fragmenten waarin licht experimentele geluiden uit vooral de keyboards van Chris Ross te ho- ren zijn. Maar meestentijds is het toch recht-toe-recht-aan. Een heerlijke plaat om de zinnen te verzetten: verstand op nul en knallen maar! Harry 'JoJo' de Vries (wat een week 15)