ProgLog AFTERglow

Wat een week ... CD

STEVE VAI - Sound Theories Vol. I & II (2007)

Tot vier jaar terug ...

... schreef ik voor een andere progsite. Toen ik met een review van het prima album van Mike Keneally met The Metropole Orchestra kwam, was men nogal ontstemd. Niet gehinderd door enige kennis associeerde men dit orkest nog met de saaie Hollandse zondagen waarop Herman Emmink een radioprogramma had met dit orkest. Ook vier jaar terug had het Metropool echter ook internationaal zijn sporen al verdiend en opgetre- den met grote namen, ook uit de progwereld dan wel 'close to the edge' daarvan, zoals Mike Keneally dus, Brian Eno, Alan Parsons, John Cale, Gino Vannelli en in 2004/2005 ook met Steve Vai.
Dit dubbelalbum heeft wel wat technische en organisatorische problemen gekend aldus de hoestekst en langer geduurd dan het plan was. Maar het werkstuk mag er dan ook zijn. Vai putte uit oude en recentere stukken die of al door hem geschreven waren voor orkest of nog bewerkt moesten worden.
Deel 1 'The Aching Hunger' is een prima synthese tussen de composi- ties en het karakteristieke gitaarspel van Vai en de hoge kwaliteit van het Metropole. Associaties met de keren dat Zappa met orkest speelde zijn onvermijdelijk, ook al omdat Vai's stukken soms de a-tonaliteit en springe- righeid van zijn leermeester bezitten. Op deel II 'Shadows & Sparks' speelt Vai geen gitaar en leeft het orkest zich uit op enigszins experimentele en machtige tracks als 'Frangelica Pt. 1 & Pt. 2' en 'Bledsoe Bluvd'.
Steve Vai heeft met 'Sound Theories' een prima album uitgebracht dat niet alleen een uitstekende synergie tussen orkest en rock laat horen maar wederom aantoont dat 'The Holland Metropole Orchestra' de spruitjeslucht ver achter zich heeft gelaten. Ik zag dat die site waar ik ooit voor schreef daar recent ook achter was gekomen. Harry 'JoJo' de Vries (wat een week 16).