ProgLog AFTERglow

Sophya Baccini - Aradia (2009)

Label: Black Widow Records
Bandsite: www.sophyabaccini.com
Duur: 69:41
Reviewer: Harry 'JoJo' de Vries
Waardering: (uit max. 5 JoJo's)

Sophya Baccini is lead zangeres van de Italiaanse band Presence (zie review ProgLog AFTERglow). Na zo'n zes studioalbums vond zij de tijd rijp om naast deze band een solo-avontuur te ondernemen. Het symfonische, donkere maar gevarieerde 'Aradia' is het goede resultaat.
'Aradia' is een concept-album en handelt, enigszins theatraal, over verlo- ren liefdes en andere existentiële ellende waarbij Baccini haar heil lijkt te zoeken in de spiritualiteit en bij hogere machten. Zij zingt afwisselend in het Italiaans en in het Engels. Dat laatste, zoals wel vaker bij Italianen, met een licht accent, vooral tot uiting komend in verkeerde klemtonen. Daar zou ook Sophya toch eens op moeten gaan letten want het is gemakkelijk te voorkomen. Zij wordt o.a. ondersteund op fluit en tenorsax door Martin Grice van de legendarische band Delirium (waarover binnenkort meer op deze site) en Lino Vairetti, de stem van Osanna.
Wat mij aanspreekt op dit album is de variëteit. De zeventien tracks stuiteren van symfonisch naar licht gothic en relatief stevig naar ingetogen en intiem en toch blijft er sprake van een gelijkgestemde sfeer. De goede produktie, de verbindende kortere 'tussentracks', het pianospel van Baccini en natuurlijk haar stem zorgen daarvoor. En daar zit toch ook een kritiek- puntje. Zij heeft ontegenzeggelijk een paar goede stembanden van haar hogere macht ontvangen, legt emotie in haar vocalen maar soms is het 'over the top' en dan wordt het op het randje van onzuiver. Kritiek die ik ook al had op haar zang op 'Evil Rose' van Presence, al is het op 'Aradia' vele malen minder hinderlijk en is de synergie tussen stem en muziek veel beter. Maar toch ...
Sterke tracks zijn de bijna tien minuten van 'La Pietra' met prachtige Mello- trons die het album openen, een groots en melancholisch thema zoals alleen Italianen dat kunnen, ingetogen fragmenten met piano, accordeon, viool en akoestische gitaar en zang die netjes binnen de lijntjes blijft, al is haar voorkeur voor opera te horen. Een indrukwekkende track. 'Will Love Drive Out the Rain' en 'Al Ritmo di una Storia' zitten in dezelfde richting. Het folky 'How Good' klinkt als Kate Bush en mag er zijn.
Een uitschieter is ook het met prachtig fluitspel van Grice getooide, som- bere en toch ook hoopvolle 'Don't Dream that Dream', deels gezongen door Lino Vairetti. Maar er zitten ook zwakkere broeders tussen zoals 'Beware, Beware', een poppy nummer met een zwak thema en mindere zang, en de overbodige Joni Mitchell cover 'Circle Game' maar dat komt omdat ik covers haat.
Sophya Baccini heeft een acceptabel solo-album gemaakt dat mij meer aanspreekt dan het werk met 'haar' band Presence. Aandacht voor de uitspraak van het Engels, zelfreflectie en daardoor weten wat je stem wel en niet aankan en meer kwalitatieve balans, zouden bij een volgende solo-escapade weleens een extra 'JoJo' op kunnen leveren. Harry 'JoJo' de Vries (06-2009)

Bezetting:
Sophya Baccini - lead vocals, choirs, piano, synths, Mellotron
Pino Falgiano - strings, orchestral & percussion arrangements, Hammond organ, Moog
Vittorio Cataldi - violin, accordion
Franco ponzo - guitars
Special Guests:
Stefano Vicarelli (Fonderia) - modular Moog
Aurelio Fierro Jr. - drums
Lino Vairetti (Osanna) - vocals
Martin Grice (Delirium) - flute
Ana Torres (U.T.O.) - vocals
Nona Luna (Iconae) - vocals

Discografie:
Aradia (2009)