ProgLog AFTERglow

Wat een week ... CD

PAATOS - Kallocain (2004)

Nóg meer moois uit Zweden ...

... en weer zo heerlijk zwaarmoedig. 'Kallocain' is Paatos' tweede album en is een muzikale impressie van een sombere Zweedse roman met dezelfde titel, waarvan de schrijfster zelfmoord gepleegd heeft.
'Melancholische postrock', zo typeert de band haar stijl en daar is niet veel tegenin te brengen. Traag voortgaande 'soundscapes' (op het ope- ningsnummer na, 'Gasoline' hakt er stevig in), kalme gitaarpartijen, heldere drums en vooral de mooie ingetogen vocalen van Petronella Nettermalm (à la Björk). Ik laat me gemakkelijk door haar stem meevoeren naar een wereld van eenzaamheid en miscommunicatie, al voelt het aan de hand van Petronella allemaal niet zo zwaar.
Aan de mix-knoppen zat ... Steven Wilson (daar is-ie-weer, u had het waarschijnlijk al geraden). Wilson voelt goed aan dat Zweden een land is waar het de laatste jaren goed toeven is voor progrockers. Peter Swart (wat een week 13)