Wat een week ... CD

KAYAK - The Last Encore (1976)

Het doet eigenlijk best pijn ...

... die opmerking van toetsenist Ton Scherpenzeel in muziekblad 'Revol- ver' van maart: "Zo kan ik niet naar onze oudere platen luisteren. Het is moeilijk voor te stellen dat mensen het goed vonden ..."
Voor Kayak-liefhebbers van het eerste uur, zoals ik, zit de charme van de Nederlandse (symfo)rockformatie juist in die eerste jaren en geldt er maar één échte Kayak-line up: die met Max Werner op zang en Johan Slager op gitaar. En juist die ontbreken op de mooie foto's die 'The Anni- versary Box' moeten promoten! Redenen genoeg om maar weer eens een 'ouwetje' op te zetten en te genieten van tracks als 'Still my Heart cries for You' en het titelnummer.
De hele plaat door heerlijke gitaarmelodieën, werkelijk prachtig pianospel van Scherpenzeel, mooie zang van Werner en een prominent aanwezige Pim Koopman (als drummer en als componist). In vergelijking met het tweede album 'Kayak' (zie WeekCD 2007-5) zijn de nummers aan de korte kant en moeten we uitgesponnen symfonische stukken missen, een lijn die de band in de jaren erna zou voortzetten. En dat was weer jammer voor de fans die zo van de oude platen hadden genoten. Peter Swart (wat een week 12)