ProgLog AFTERglow

Wat een week ... CD

RETURN TO FOREVER - Returns (2008)

Een sublieme comeback ...

... maar wat wil je als Chick Corea, Stanley Clarke, Al Dimeola en Lenny White na zoveel jaar weer als kwartet het podium opgaan. Vele muzikale- en levenservaringen rijker, dus dat moet zeer hoge kwaliteit opleveren zeker als je bedenkt dat die kwaliteit bij Return to Forever in de jaren 70 ook al ruimschoots aanwezig was.
Het dubbelalbum 'Returns' biedt een prachtige staalkaart van de diverse setlists die tijdens de 'World Tour 2008' werden gespeeld. Gezet in een geweldige produktie en een vol live-geluid spelen de heren dat het een lieve lust is. Meesters op en over hun instrumenten, elkaar nog steeds perfect aanvoelend - dat is wat talent is - veelvuldig solerend maar nooit zonder de grote lijn van de compositie en het overzicht te verliezen. En terwijl de jaren gaan tellen, ogen de mannen nog zeer fit.
Return to Forever bewoog zich in de begintijd in het jazz-segment maar bereikte met de machtige albums 'Where Have I Known You Before' (1974) en 'Romantic Warrior' (1976) het meer progressieve publiek dat niet wars was van jazz-rock. En gelukkig zijn deze beide albums ruim vertegen- woordigd op dit live-document met o.a. briljante en lange (gemiddeld der- tien minuten) uitvoeringen van 'Romantic Warrior' , 'Sorceress', 'Duel of the Jester and the Tyrant' en 'Vulcan Worlds'. Absoluut hoogtepunt vormen de 27 minuten van 'Song to the Pharaoh Kings' waarin de heren geheel loos gaan in duetten en solo's.
Wat een comeback, die binnenkort nog gevolgd gaat worden door een DVD 'Live at Montreux 2008'. Hoewel ik niks heb met muziek op beeld, denk ik dat ik hier toch even ga twijfelen. Ik wil deze grootheden uit de jazz en de jazz-rock weleens live aan de slag zien. Desnoods op DVD. Voorlopig laaf ik mij aan de om en nabij tweeënhalf uur die 'Returns' klokt en daar kan ik nog maanden mee voort. Harry 'JoJo' de Vries (wat een week 11)