Wat een week ... CD

MARTIN ORFORD - The Old Road (2008)

Stoppen met muziek maken ...

... dat is wat toetsenist en voormalig lid van Jadis en IQ Martin Orford besloten heeft. Albums uitbrengen is immers parels voor de zwijnen die downloaden. Maar wat zou Orford een technische en compositorische kwaliteiten in de prullenbak gooien als hij volhardt in deze door frustratie ingegeven beslissing. En wat zou het jammer zijn als we in de toekomst niet meer kunnen genieten van releases als 'The Old Road' waarop tradi- tionele symfonische rock de boventoon voert.
Ik mag Orford wel, een integer mens die een lans breekt voor tradities en voor het oude Engeland en die cricket, het landleven en de pub verheer- lijkt. Wars van nieuwe ontwikkelingen - hij heeft bewust geen website - sluit hij zijn ogen voor onvermijdelijkheid. En dat vind ik wel sympathiek. Zo laat hij maatje John Wetton in het geweldige titelnummer uitdra- gen 'That's why we're taking the old road, to rediscover things we'd taken for granted' en 'back to where the seeds of wisdom were planted, leaving the race forever and reject the modern way'.
Iedere track is raak met prachtige melodieën, vernuftige structuren en hoge muzikaal-technische kwaliteit. Orford heeft gesteund door o.a. John Wetton, John Mitchell (IQ), Gary Chandler (Jadis), Dave Meros, Nick d'Virgillio (beiden Spock's Beard) en Steve Thorne een knap album neer- gezet dat bij mij veel beter scoort dan voorganger 'Classical Music and Popular Songs' uit 2000.
Kom op Orford: treedt weer toe tot een band voor je basisinkomsten en boor je zakelijke creativiteit aan om solo actief te kunnen blijven. Zet een website op - dat oude Engeland blijft echt wel bestaan - en vraag de fans á la Marillion om een donatie voor een volgend album. Ik zal de eerste zijn die geld stort en misschien vind je in ProgLog AFTERglow wel een spon- sor ... Harry 'JoJo' de Vries (wat een week 46)