ProgLog AFTERglow

Mahogany Frog – DO5 (2008)

Label: Moonjune Records
Bandsite: www.mahoganyfrog.com
Duur: 47:03
Reviewer: Harry ‘JoJo’ de Vries
Waardering: (uit max. 5 JoJo’s)

“Alles is al een keer gedaan” zei een beeldend kunstenaar pas tegen mij. De meeste taboes in leven en kunst zijn inderdaad wel doorbroken en muziekstromingen die zich ‘nieuw’ noemen blijken toch vaak bewust of on- bewust leentjebuur te spelen bij wat er al is. Echt buiten de door de historie bepaalde muziekkaders treden is lastig. In ieder geval veel lastiger dan in de gouden tijden van de jaren vijftig, zestig en zeventig waarin veel nog moest worden bedacht. Daarna zocht zelfs de punk inspiratie bij tegen- draadse figuren als Syd Barrett, notabene een exponent van de door diezelf- de punk zo verfoeide bombast van de symfo- en progrock.
Nee, voor verwondering moeten we op zoek gaan naar bands die binnen de muzikale historische context de grens opzoeken, de verrassing presen- teren, het bestaande net een andere draai geven. Radiohead deed een prima poging bestaande kaders te doorbreken maar had en heeft tegelijker- tijd veel oude Floyd in zich, The Mars Volta bracht verrassing maar ook cultbands als Fantomas, Maximum Indifference of GYBE. En verwonderd was ik recent bij beluistering van ‘All Hour Cymbals’ van Yeasayer. Toch zijn dat soort gelukzalige momenten op één hand te tellen. Des te meer vallen de bands die dit ‘risico’ wél nemen, al is het dan binnen genoemde grenzen, op. Ik voeg er één aan toe: Mahogany Frog. Alweer een nieuwe loot aan de inspirerende boom die Moonjune Records heet.
De band noemt haar muziek ‘psychedelic electro-jazz-rock’ en inderdaad van die drie stromingen zijn er veel relikwieeën te vinden. Soft Machine tweede en derde generatie trekt voorbij, vroege Floyd, Stereolab, Miles Davis en men stipt de Canterbury-sfeer aan.
Met zoveel invloeden … waarom past Mahogany Frog dan toch in het rijtje innovatieve en verrassende bands? Het antwoord is: het klinkt onge- bruikelijk. De band experimenteert, gebruikt afwijkende akkoorden- en tijdschema’s, het lijkt zelfs of er 'ongebruikte' noten voorbij komen en de muziek is syncopatisch want accenten worden regelmatig verlegd door zware passages te koppelen aan voorafgaande zwakkere of lichtere pas- sages terwijl het ritme verschoven wordt ten opzichte van de maat. Uit- zonderlijke dynamiek is het resultaat.
De bandleden vertonen bovendien een niet aflatende ‘drive’; energie waar zij live om bekend staan maar die zij ook in de studio goed weten over te brengen. Zo blijkt in het interessante ‘T-Tigers & Toasters’, dat met ge- coördineerd ‘gepiel’ begint, van die geluidjes die we ook kennen van Hat- field and the North en National Health. Uit dat gepiel komt langzamerhand een prachtige melodie tevoorschijn die zich gedurende elf minuten verder ontwikkelt. Eerst nog ‘pianissimo possibile’ met synth en piano, daarna ‘for- tissimo’ met gierende gitaren en forse slagen op drums en percussie. Het subtiele Farfisa-geluid blijft lichtjes de Canterbury toets maken. Mijn favo- riet ‘Lady X OC & Shield Jaguar’ (click PROGVIDEO rechtsboven) en ‘Demon Jigging Spoon’ kennen een soortgelijke opbouw en sfeer.
De trompetten van Epp en Ellenberger maken indruk in het, aan de goede kant van de lijn, pompeuze ‘Last Stand at Fisher’s Farm’ dat associeert met Robert Wyatt’s ‘Little Red Riding Hood Hit the Road’. In ‘Medicine Missile’ voeren gecontroleerde springerigheid en geordende chaos de boventoon.
Mahogany Frog toont op haar debuutalbum ‘DO5’ aan tot veel in staat te zijn. Heerlijk is dat zich bij iedere luisterbeurt weer nieuwe, nog niet eerder opgevallen loopjes, ‘breaks’ of lagen ontvouwen. Dat is uiteindelijk toch wat meesterlijke muziek kenmerkt, zelfs als het zich afspeelt binnen een door de geschiedenis afgepaald muzikaal territorium.
Harry ‘JoJo’ de Vries (11-2008).


Bezetting:
Graham Epp and Jessie Warkentin – electric guitars, MicroMoog, Farfisa Organ, Farf Muff, ARP String Ensemble, Korg MS2000, electric and acoustic pianos
Scott Ellenberger - electric and acoustic bass, Briscoe organ, percussion
J.P. Perron - drums, conch and electronics
Graham Epp and Scott Ellenberger - trumpets

Discografie:
DO5 (2008)