ProgLog AFTERglow

Wat een week ... CD

SUPERSISTER - Remasters (1970, '71, '72, '73)

Ons Nederlands progressief cultuurgoed ...

... wordt slecht beheerd. Er zijn nog steeds geen separate remastered uitgaven van de albums van Solution en Alquin en het was decennia wachten op een acceptabele release van de Supersister albums. Tot nu toe moesten wij het stellen met, zowel qua hoezen als geluid, abominabele uitgaven van twee albums op één CD die ik dan ook weigerde te kopen. Wel bracht muziekketen Van Leest in 2004 een prachtige uitgave van 'Pudding en Gisteren' uit maar daar bleef het bij. En dan zijn nu eindelijk de vier albums van Supersister remastered op de markt gebracht door Esoteric Recordings. Inclusief het originele art-work, interessante foto's uit die tijd, een beschrijving van de bandhistorie en van de totstandkoming van de albums.
Het remasteren heeft wel degelijk wat opgeleverd. Het geluid is helderder, met name de eerste twee albums 'Present from Nancy' en 'To the Highest Bidder' hadden dat wel nodig, en het laag is beter verzorgd. Bovendien klinkt 'Iskander' meer open en zijn de diverse instrumenten in hun samenspel beter te onderscheiden.
En wat een kwaliteit leverde deze unieke band af. Kwaliteit die in het buitenland o.a. door John Peel en niemand minder dan Frank Zappa werd erkend. Ook hedendaagse bands roemen deze albums. Zo is Mikael Åkerfeldt, frontman van Opeth, een groot fan. Het 'weirde' en psychedelische 'Present from Nancy' met mijn favorieten 'Memories Are New' en vooral 'Dona Nobis Pacem'. Het relatief wat minder vreemde 'To the Highest Bidder' met het symfonische 'No Tree Will Grow (On Too High a Mountain)', het ongeëvenaarde ballet 'Pudding en Gisteren' en het jazzy 'Iskander'. Ik heb afgelopen week weer met volle teugen genoten van deze curieuze band die, hoewel geïnspireerd door The Mothers of Invention, Soft Machine en Caravan, overliep van eigenheid, eigenwijsheid en creativiteit.
Als volleerd bonushater moet ik toegeven dat de bonustracks op deze heruitgaven, met o.a. het fabuleuze 'She Was Naked', er toe doen. Dat komt natuurlijk omdat de catalogus niet is uitgemolken de laatste decennia. Nee, het lange wachten is beloond. Wel jammer dat er Engelsen voor nodig zijn om deze klus uiteindelijk te klaren. Daar mag de Nederlandse muziekindustrie zich ronduit voor schamen. JoJo (wat een week 25)