ProgLog AFTERglow

Wat een week ... CD

JOE SATRIANI - Is There Love in Space? (2004)

Ook mijn zoontje ...

... van negen is gek van Joe Satriani. Zelf driftig studerend en gitaarles volgend luistert hij met bewondering naar dit snarenmonster. Het probleem met gitaarwizards zoals Steve Vai, Frank Gambale en Satriani is dat het technisch geweldig is maar dat het vaak compositorisch wat achterblijft. De uitgebreide catalogus van Satriani lijdt zo her en der ook aan dat euvel. Toch komt het nergens beneden de rode streep, ook op 'Is There Love in Space?' niet. Over het algemeen sterk ritmische tracks met een stevige basis van drums en bass en daaroverheen de gitaar die de melodie speelt en, vaker nog, lustig solereert.
Uitschieter vind ik 'Tumble' met een solo die maar door lijkt te gaan, waarin Satriani schier onmogelijke loopjes speelt en de meest bizarre geluiden uit de gitaar tovert. Ik moest zoonlief wel uitleggen, nadat hij zei "Huh, hoe doet t'ie dat?", dat daar allerlei aanvullende technieken, pedalen en wat al niet meer aan te pas komen. Bovendien was er wat overredingskracht nodig om de aanschaf daarvan nog even uit te stellen. Eerst maar eens de akkoorden kunnen dromen en volledig wegwijs worden op de akoestische gitaar en ... veel luisteren naar Satriani natuurlijk. JoJo (wat een week 04)