ProgLog AFTERglow

Wat een week ... CD

Pallas - The Dreams of Men (2005)

Een enigszins vergeten album ...

... in ieder geval door mij. Ten onder gegaan in de stortvloed aan pro- gressief materiaal dat verschijnt. Ik was niet eens tot aanschaf overge- gaan. Tot een paar weken terug. Hoewel ik het vorige studioalbum 'The Cross and the Crucible' (2001) compositorisch nog net iets hoger aansla, hebben we hier te maken met een uitstekend werkstuk dat handelt over een aantal emoties van mannen: lachen, verdriet en agressiviteit. Het heeft lang geduurd voordat ik de Schotten volwassen vond klinken. Het lang bejubelde 'The Sentinel' (1984) ervaar ik nog steeds als een lullig en naïef klinkend album van een 'schoolbandje' dat zijn weg begint te zoeken in neo-progland. Sindsdien is het leven er overheen gegaan en dat is te horen. Grotendeels prima composities, speltechnisch en produktioneel zeer overtuigend neergezet, waarin de bassen kraken, de drums trillen, de snaren op springen staan en Ronnie Brown op wel tien keyboards tegelijk lijkt te spelen. Met als uitschieter de elf minuten van 'Too Close to the Sun'. Ik heb onterecht twee jaar gewacht met aankoop. Beter laat dan nooit. JoJo (wat een week 24)