ProgLog AFTERglow

Wat een week ... CD

MARILLION - Fear (2016)

Een meesterwerk ...

... dat is 'FEAR (Fuck Everyone And Run)' van Marillion zonder twijfel. Bij de fans ligt de cesuur bij het vertrek van Fish. Alles met Fish vind ik geweldig. Dat geldt slechts voor een deel voor het werk erna. Niet zo vreemd want Fish zat maar 7 jaar bij de band, vertrok in 1988 dus de 'Fishloze' periode beslaat bijna 30 jaar en dan zit er statistisch gezien weleens een zwakker album tussen.
'FEAR' is een meesterwerk dat langzaam op gang komt maar uiteindelijk in de zes delen zijn prachtige geheimen prijsgeeft. Gelaagde composities waarin veel gebeurt, mooie melodielijnen, een band die geweldig op dreef is met de volle keyboards van Kelly, de gitaarstrepen van Rothery, de avontuurlijke basis van Pointer en Trewavas en Hogarth die hoog en laag sterk zingt. En dan de teksten die mij raken, kippenvel geven.
Speciale aandacht vraag ik voor het muzikale en tekstuele hoogtepunt 'The New Kings'. Een protestsong die mijn gevoel over het huidige tijdsgewricht waarin wij regelmatig in de maling worden genomen door 'onze' leiders, door geënsceneerde oorlogsfilmpjes, door gefotoshopte beelden, naadloos weergeeft. Je kunt nergens meer van op aan. Hogarth schreeuwt het uit "Why is nothing ever true?" Waar horen we nog protestsongs? Alleen daarom verdient 'FEAR' al de predikaten 'Peak Experience' en 'Meesterwerk'. Wat een album! Harry de Vries (wat een week 34)