SHORTTRACK
Een 'quick scan' van releases







Asia - Phoenix (2008/2016)
Label Asia Music
Score 2 (out of 5 JoJo's)
                                                                               

  

In de jaren '70 bestond er een band die Middle of the Road heette. Die naam is later de term geworden om gladde, commerciële, dertien-in-een-dozijn muziek aan te duiden. De term 'middle-of-the-road-muziek' is zondermeer van toepassing op deze heruitgave van het comeback album 'Phoenix ' van Asia. Luisteren naar wat de heren Downes, Howe, Palmer en Wetton hier laten horen is als serieuze liefhebber van prog en symfo niet te doen. Een productie die alles hetzelfde laat klinken, drums die klinken alsof ze uit een doosje komen (Palmer wordt wakker!) en 12 tracks die  - op een enkele uitzondering na zoals 'Parallel Worlds' - compositorisch matig zijn.
Hoe is het mogelijk dat deze heren, met hun staat van dienst, zoiets durven uitbrengen en er dan ook nog een opgeklopte re-release van maken met als tweede schijf de Amerikaanse mix van het album. Wie zit daar in godsnaam op te wachten? Geldklopperij. Wel een mooie hoes van Roger Dean maar daar is dan ook alles mee gezegd.



Sherwood & Kaye - Live in Japan (2014)
Label Eigen beheer
Score 2 (out of 5 JoJo's)




Billy Sherwood speelt op dit moment, na het verscheiden van Chris Squire, wederom bij Yes.Tony Kaye is de legendarisch toetsenist uit de begindagen van Yes. Zij hebben de handen ineengeslagen en treden samen op. Een optreden in Japan is nu vastgelegd op een dubbelaar.
En dat valt mij niet mee. Live spelend met de drums door Sherwood vooraf ingespeeld en op tape gezet - neem een drummer in dienst zou ik zeggen - raar klinkend publiek, niet al te veel is mijn indruk, dat na ieder van de 18 tracks vreemd wordt weggedraaid, een boekje dat niet eens informeert over waar en wanneer een en ander is opgenomen. Een vreemde release. 

En de muziek dan? Een mengeling van Sherwood tracks en composities van Yes zoals 'Time and a Word', 'Owner of a Lonely Heart', 'Wond'rous Stories' en 'Roundabout'. Het moet gezegd dat Kaye de keyboards en vooral het orgel uitstekend beroert maar de zang van Sherwood is matig, het geluid idem dito en ook de uitvoeringen kunnen mij niet bekoren. Een overbodige release. 


Greg Lake - Lake/Manoeuvres (1980/1983)
Label Creative Musical Arts

Score 3 (out of 5 JoJo's)


Nadat ELP ter ziele was besloot zanger, gitarist en bassist Greg Lake een switch te maken naar albums die minder symfonisch waren en meer rockgeoriënteerd. Er moest immers geld op de plank komen en niet al te complexe rock verkocht nu eenmaal beter.
Twee van die albums, 'Greg Lake' (1980) en 'Manoeuvres' (1983), waren 'out of print' en zijn nu, weliswaar tezamen, opnieuw uitgebracht. Op eerstgenoemde wordt Lake ondersteund door gitarist Gary Moore en deels door leden van Toto. Moore was een fenomeen en domineert het geluid. Het is stevige rock, afgewisseld met ingetogener tracks, waarbij 'Nuclear Attack' en 'It Hurts' mij het best bevallen. 'Manoeuvres' sla ik hoger aan. Hoewel de muziek zich in hetzelfde idioom begeeft als op 'Greg Lake' klinkt het toch allemaal licht 'progressiever' en soms zelfs symfonischer, met name toe te schrijven aan het toetsenwerk van Tommy Eyre. 
Op beide albums is de heerlijke stem van Lake te horen die in die periode nog allerminst slijtage bevatte. Hoewel het compositorisch wat wisselend is op de beide schijven, is per saldo de waardering 'goed'. Harry de Vries (06-2016)