ProgLog AFTERglow

Wat een week ... CD

BERT JANSCH - L.A. Turnaround (1974)

"De Jimi Hendrix van de akoestische gitaar'' …

... dat was wat Neil Young ooit zei over Bert Jansch, de op 5 oktober 2011 overleden Schotse singer-songwriter.
Jansch is bekend geworden als instrumentalist van de Britse groep Pentangle die in de periode 1967-1973 samen met Fairport Convention baanbrekend werk heeft verricht voor de Folkrock. De akoestische gitaar was het instrument waarmee hij zich onderscheidde. Zijn briljante gitaarspel in combinatie met zijn tedere, uiterst breekbare stem was en is voor vele vakgenoten een belangrijke inspiratiebron. Zo is Nick Drake bijvoorbeeld schatplichtig aan Jansch. Maar ook Jimmy Page van Led Zeppelin heeft ooit toegegeven dat zijn scheurende gitaarsolo’s geïnspireerd waren door het vingervlugge, beweeglijke snarenspel van Jansch.
Het schitterende, negende solo album 'L.A. Turnaround' is als prototype te beschouwen van wat Jansch in huis heeft als het gaat om zijn virtuositeit op de akoestische gitaar en zijn vermogen om prachtige folksongs te componeren. Het album is lang niet verkrijgbaar geweest omdat het niet op waarde werd geschat. In 2009 werd het echter opnieuw uitgebracht door EMI met vier bonustracks.
Het oorspronkelijke album bevat twaalf songs, variërend van traditionele Britse Folk ('Cluck Old Hen'), volledig instrumentaal werk ( 'Lady Nothing', 'Chambertin' (!)) en prachtige folk-country ballads waarin Jansch op passende wijze wordt geassisteerd door sfeervol pedal steel werk van Red Rhodes.
Bij het overlijden van een groot muzikant word ik steevast overvallen door een nostalgische stemming waarna ik mij vervolgens laaf aan het werk van de overledene. Zo ook bij Bert Jansch. Ik heb mijn stapeltje Jansch- en Pentangle albums reeds uit de kast gehaald ... Henk Vermeulen (wat een week 39)